οι βαλίτσες της ποίησης - Διονύσιος Σολωμός
Ο Διονύσιος Σολωμός είναι ένας ποιητής που γεμίζει τη βαλίτσα του...
με λέξεις:
Έζησε πριν 200 χρόνια και για αυτό είναι κάπως περίεργες σήμερα κάποιες λέξεις του. Αλλά κυρίως ακούγονται πολλές φορές περίεργες γιατί ο Σολωμός , ζώντας στα βενετοκρατούμενα Επτάνησα μιλούσε, όπως οι περισσότεροι ευγενείς, με μεγαλύτερη ευκολία ιταλικά απ' ότι ελληνικά και γιατί στα Επτάνησα τα ελληνικά ήταν διαφορετικά από τα υπόλοιπα ελληνικά. Τα πρώτα του ποιήματα τα έγραψε στα ιταλικά αλλά καθώς ωρίμαζε μέσα του η ανάγκη να γράψει ποίηση επέλεξε να εκφραστεί στα ελληνικά. Από εκείνη τη στιγμή μέχρι το τέλος της ζωής του μάθαινε ελληνικά. Μάζευε τις λέξεις και μετά κλεινόταν στην ησυχία του δωματίου του για να γράψει. Γράφοντας έπλαθε την ελληνική ποιητική γλώσσα. Γράφει «εκοίταα». Ίσως γιατί του αρέσει αυτή η διάρκεια που δίνει στο βλέμμα το διπλό α. Πάνω στο δικό του τρόπο να πλάθει τις λέξεις στηρίχτηκαν κατόπιν οι σημαντικότεροι Έλληνες ποιητές. Τα ποιήματα που μας άφησε είναι λαμπρά απομεινάρια των σκληρών αγώνων του , όπως γράφει ο Σεφέρης σ' ένα κείμενό του, να δαμάσει τα ελληνικά του.
με εικόνες της φύσης
Και μες στης λίμνης τα νερά, οπ' έφθασε μ' ασπούδα,
Έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
Που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο•
Το σκουληκάκι βρίσκεται σ' ώρα γλυκιά κι εκείνο.
με υψηλές ιδέες
...περπατώντας η Δόξα μονάχη,
...Χαίρε ω χαίρε Ελευθεριά
...αλλά και με τρυφερότητα για τα πιο μικρά πλάσματα, για τις πιο μικρές κινήσεις της φύσης
«Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Χωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε,
ουδ’ όσο κάνει η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,
γύρου σε κάτι ατάραχο π’ ασπρίζει μες στη λίμνη,
μονάχο ανακατώθηκε το στρογγυλό φεγγάρι,
κι όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη με το φως του»
με τις στιγμές του μεγαλείου της ανθρώπινης ψυχής όταν αυτή αναμετριέται με εξωτερικά και εσωτερικά εμπόδια και τα υπερβαίνει.
Εκείθε εβγήκε ανίκητος και * * και μεγάλος.
Δεν τους βαραίνει ο πόλεμος, αλλ' έγινε πνοή τους
με την παρουσία του θεϊκού στον γήινο κόσμο, την αποκάλυψη του μυστικού, του υπερκόσμιου, στον άνθρωπο.
Κάτι κρυφό μυστήριο εστένεψε τη φύση
κάθε ομορφιά να στολιστεί και το θυμό ν' αφήσει.
Όμως αυτοί είναι θεοί, και κατοικούν απ' όπου
βλέπουνε μες στην άβυσσο και στην καρδιά τ' ανθρώπου.
Ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε «να κλείσει τα πράγματα μέσα στην ψυχή του. Σε κανέναν άλλον περισσότερο από τον Σολωμό δε βλέπουμε τόσο διάφανα το βάρος που μπορεί να σηκώσει η ψυχή ενός τεχνίτη.»
«Είναι, αλήθεια, γλυκό στην ησυχία του μικρού σου δωματίου να φανερώνεις ό,τι μέσα λέει η καρδιά.»
Διάλεξε μέσα από τη βαλίτσα του Διονυσίου Σολωμού μια λέξη ή μια πρόταση, ανακάτεψέ τη με όλα αυτά που φυλάς στη δικιά σου και στείλε μας ένα στίχο ή ένα ποίημα.
 |
ποιήματα του Διονύσιου Σολωμού |
δείτε ακόμη: Οι μαγικές βαλίτσες της ποίησης - Γιάννης Ρίτσος
Χρονολόγιο της εποχής του Διονύσιου Σολωμού
