Ε, τότε είμαι σίγουρος πως όταν τη σκέφτηκες έκανες "...χμ!"
Άρα σίγουρα ξέρεις πώς είναι να κάνεις "...χμ!"
Αλλά με τίποτα δεν μπορεί να ξέρεις πώς είναι... να βλέπεις Χμ! Θα χρειαστεί να διαβάσεις πολύ προσεκτικά την... χμαπίθανη ιστορία μου ώστε να πάρεις μια ιδέα για το πώς είναι να βλέπεις ένα Χμ πάνω στο τετραδιάκι σου και να έχεις τη σιγουριά... πως δεν ήταν ιδέα σου!
(Έγκμοντ Κλαβιέ, Ερευνητής του Ανήκουστου και Ανύπαρκτου)
Οι ιστορίες των Χμ, όπως τις κατέγραψε ο ερευνητής του ανήκουστου και ανύπαρκτου Έγκμοντ Κλαβιέ (με τη βοήθεια της αρχιβοηθού του, Κατερίνας Κρις), γράφτηκαν για να κάνουν τα παιδιά να αγαπήσουν το διάβασμα. Γιατί τα βιβλία έχουν πολλές λέξεις, και οι λέξεις αρέσουν πολύ στα Χμ κι έτσι οι πιθανότητες ένα παιδί να συναντήσει τα Χμ αυξάνονται μόλις ανοίξει ένα βιβλίο κι αρχίσει να το διαβάζει. Οι ιστορίες των Χμ γράφτηκαν και για να κάνουν τα παιδιά να αγαπήσουν το γράψιμο. Γιατί όταν κάποιος γράφει, είναι πολύ πιθανόν να εμφανιστεί στη σελίδα του τετραδίου του ένα Χμ, για να τον βοηθήσει να γράψει ακόμα καλύτερα! Όπως ακριβώς συνέβη και με τον Έγκμοντ!
Τι είναι ένα Χμ;: Είναι ένα μικροσκοπικό πλάσμα που ζει στις σελίδες των βιβλίων και των τετραδίων. Είναι ένα πλάσμα που χαίρεται κάθε φορά που κάποιος διαβάζει τις σελίδες των βιβλίων ή γράφει στις σελίδες των τετραδίων.
Πώς είναι ένα Χμ;: Έχει κεφάλι μυτερό, σαν μύτη μολυβιού. Φοράει πάντα παπούτσια σαν σκι (δηλαδή, παπουτσοσκί), για να κινείται πολύ γρήγορα. Και κρατάει πάντα μια ομπρέλα, που: α. το βοηθάει να στηρίζεται όταν κινείται πάνω στις σελίδες, β. το βοηθάει να κινείται γρήγορα στις σελίδες που έχουν γραμμές και γ. το προστατεύει από τις βροχές. Για σκεφτείτε καλά... Εσείς έχετε συναντήσει ποτέ ένα τέτοιο πλασματάκι;
Στο τέλος του βιβλίου, υπάρχει ένα τετραδιάκι για να γράψει ο αναγνώστης ένα δικό του... ΧΜκείμενο.
Δείτε ακόμη: Ο λεξιδιώτης Χμ
