να ένα κουτί!
εργαστήριο ομαδικής συγγραφής,
Κι εσύ σκέφτεσαι: τι έχει μέσα, πώς είναι μέσα, από τι είναι φτιαγμένο, πώς μπορώ να μπω μέσα, τι θα συναντήσω;
Κι εσύ σκέφτεσαι: δεν μπορώ να βγώ, είναι τόσο ζεστά εδώ μέσα και αναπαυτικά, είναι μια μικρή πορτούλα, πού οδηγεί;
Λίζμπεθ Ζβεργκερ, Η κιβωτός του Νώε, Άμμος
Λοιπόν αποφάσισε είσαι μέσα ή έξω;
είναι ένα κουτί με μαγικές ιδιότητες;
είναι ένας εφιάλτης;
ένα όνειρο;
μια κατασκευή;
προορίζεται να γίνει σκουπίδι;
είναι ένας τρόπος να τακτοποιείς τη σκέψη σου;
είναι μια παγίδα;
Μπορεί να μεταμορφώνεται ή να μετατρέπεται σε όλα αυτά, καθώς η ιστορία εξελίσσεται.
Εσύ κρατάς το κλειδί!
Η ιστορία σου θα πρέπει να είναι συνέχεια της ιστορίας που διαβάζεις.
Άρχισε την ιστορία σου περιγράφοντας τον εαυτό σου και πώς συναντήθηκες με το κουτί. Πού το είδες, πότε και τι εντύπωση σου έκανε. Τι συνέβη τότε;
Φρόντισε να δώσεις μια πορεία στην ιστορία, μια εξέλιξη. Πρόσθεσε κάποια στοιχεία για να βοηθήσεις τους επόμενους να συνεχίσουν την αφήγηση. Δώσε τους μια κατεύθυνση, τελειώνοντας την ιστορία σου με μια ερώτηση ή μια υπόθεση.
Χρησιμοποίησε τις λέξεις που εμφανίζονται παρακάτω και ενσωμάτωσέ τις στο κείμενό σου!
Διάβασε τις ιστορίες των άλλων και ψήφισε αυτές που σου αρέσουν περισσότερο.
Τι το σκέφτεσαι; Ξεκίνα!
1. Το εργαστήριο ομαδικής συγγραφής υλοποιείται στο πλαίσιο των +εργαστηρίων για βιβλιοθήκες και σχολεία.
2. Για τη συμμετοχή στο εργαστήριο χρειάζεται η εγγραφή σου στο bookbook.gr η οποία είναι δωρεάν.
Τα στοιχεία τα οποία υποβάλλεις στο bookbook.gr δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν για κανένα άλλο σκοπό εκτός από την επικοινωνία με το bookbook.gr και δεν διατίθενται σε τρίτους.
3. Μπορείς να συμμετέχεις στην ιστορία όσες φορές θέλεις.
4. Αν τα κείμενα σου περιέχουν ανάρμοστες ή προσβλητικές εκφράσεις θα αποσύρονται και η συμμετοχή σου θα ακυρώνεται.
5. Μικρές διορθώσεις μπορεί να γίνουν στο κείμενό σου αν κρίνουμε οτι είναι απαραίτητες για την ενότητα, τη συνέχεια ή την καλύτερη κατανόηση του κειμένου.
6. Αν το κείμενό σου δεν σχετίζεται με την ιστορία μπορεί να το αφαιρέσουμε.
7. Η συμμετοχή σου στο εργαστήριο σημαίνει οτι αποδέχεσαι όλους τους παραπάνω όρους.
το bookbook.gr προτείνει
Γονείς ενθαρρύνετε τα παιδιά να διαβάσουν!
Αν και δεν υπάρχουν οδηγίες για να εφαρμόσετε, αν και δεν υπάρχουν θαυματουργές τεχνικές, δείτε εδώ κάποιες προτάσεις που μπορεί να οδηγήσουν ένα παιδί να γίνει αναγνώστης.
το αγαπήσατε
Συνηθίζουμε να ταξινομούμε ό,τι μετριέται στην πεζή όψη της ζωής, της χωρίς φαντασία, της απομαγευμένης ζωής.
Η Μαρία Αγγελίδου στο βιβλίο της Τα Αμέτρητα ταλαντεύεται για λίγο, αλλά δεν χάνει την ισορροπία της και γρήγορα μετατρέπει το μέτρημα σε κάτι που δεν απαντάει στην ερώτηση «πόσα έχεις;» αλλά στην ερώτηση «τι θέλεις να μετρήσεις;».
Διαβάστε περισσότεραπροτεινόμενα άρθρα
Υπήρχαν κάποτε δυο κουτιά. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα το ΠΟΥ, γιατί καθένας που τα είδε περιγράφει μια διαφορετική τοποθεσία, μια άλλη χώρα. Άλλος λέει στο χιονισμένο βορρά, άλλος στην Ασία, κάποιοι είπαν στην κορυφή του Ταΰγετου στην Πελοπόννησο...
Επιπλέον, δεν ξέρουμε ΠΏΣ ήταν αυτά τα κουτιά. Άλλοι λένε πως ήταν μαύρα και γυαλιστερά και στέκονταν δίπλα-δίπλα έτσι που το ένα καθρεφτιζόταν στο άλλο. Άλλοι πάλι λένε πως το ένα ήταν μεγάλο και φτιαγμένο από ένα σκληρό υλικό, μέταλλο ή μάρμαρο ή γρανίτη ενώ το άλλο ήταν μικροσκοπικό και φαινόταν να πάλλεται σαν να ήταν ζωντανό και να ανάπνεε ή να ήταν φτιαγμένο από καουτσούκ ή μια ουσία σαν ζελέ που τρεμούλιαζε με το παραμικρό. Κάποιοι μάλιστα είπαν πως το το ένα κουτί ήταν μέσα στο άλλο. Και μάλιστα πως το μεγαλύτερο ήταν μέσα στο πιο μικρό... Γίνεται αυτό; Τι ήταν πτυσσόμενο;
Οι επιστήμονες βρήκαν μια λίθινη επιγραφή που αναφέρει πως αν βρεις το ένα, θα βρεις και το άλλο. Λέει ακόμα πως αν βρεις το μυστικό του, το κουτί είναι μια πύλη στο χώρο. Αν μπεις στο ένα κουτί θα βρεθείς εκεί που βρίσκεται το άλλο.
Οι ίδιοι επιστήμονες υποστηρίζουν πως τα κουτιά στην πραγματικότητα είναι ένα και πως αλλάζουν κάθε φορά ανάλογα με το τι σκέφτεται και τι χρειάζεται κάποιος. Ισχυρίζονται πως το κουτί είναι μια μηχανή!
Πρέπει να ομολογήσω εδώ πως εγώ ένα κουτί είδα.
Δεν λέω ψέματα, το είδα! Το είδα το απόγευμα που γύριζα από το μπάσκετ και αμέσως αισθάνθηκα πως το κουτί δεν ήταν μόνο του. Κάπου ήταν και το άλλο.
Ήταν στ' αλήθεια μαύρο, αλλά δεν μπορώ να πω πως ήταν γυαλιστερό. Στην πραγματικότητα δεν ήταν ένα εντυπωσιακό κουτί. Τίποτα που να σου τραβάει την προσοχή. Αν δεν ήξερα όλες αυτές τις ιστορίες μάλλον δεν θα του έδινα καμία σημασία.
Αλλά εγώ γιατί το χρειαζόμουν; Τι να το κάνω;
Γιατί να μην το πάρω σπίτι μου να με βοηθήσει κι η μαμά μου; Προσπάθησα με εργαλεία , προσπάθησα με ότι μπορούσα , αλλά είχε πολλές αμπάρες! Η μαμά μου λέει " πήγαινέ το στο δωμάτιό σου να το ανοίξουμε μετά!" Ήρθε κι ο μπαμπάς μου και είπε ότι ήταν πολύ παλιό και σκουριασμένο.
Το βράδυ το κουτί άνοιξε μόνο του...την ώρα που κοιμόμουν!! Βγήκε ένας εξωγήινος με μυτερά αυτιά σαν ξωτικό και τρία μεγάλα μάτια! Ήταν ελεύθερος - δεν είχε παντρευτεί (νύφες εξωγήινες ξωτικές ετοιμαστείτε!).
Κι όταν άνοιγε μια πόρτα...
Έπρεπε να σκεφτώ γρήγορα. Αυτό το μαύρο κουτί κάπου το είχα ξαναδεί. Και τότε μου ήρθε στο μυαλό η εικόνα ενός παλιού βιβλίου, που η ηλικιωμένη, στριμμένη βιβλιοθηκάριος στην Βιβλιοθήκη του Παλιού Δημαρχείου, φύλαγε σε ένα σεντούκι στο πάνω ράφι της βιβλιοθήκης πίσω από το γραφείο της.
Το ερώτημα τώρα ήταν πως θα έφτανα στη βιβλιοθήκη. Δεν ήταν πολύ μακριά αλλά δεν ήθελα να στολίσω την πόλη μου με το άγαλμά μου.
Μπήκα από τον ανοιχτό φεγγίτη, που η Βιβλιοθηκάριος άφηνε ανοιχτό για να αερίζεται ο χώρος. Έβγαλα τον φακό μου. Το πάτωμα έτριζε σε κάθε μου βήμα. Έφτασα στο γραφείο, πάτησα στη καρέκλα της βιβλιοθηκάριου και κατέβασα προσεκτικά το σεντούκι. Η κλειδαριά δεν ήταν εμπόδιο. Ευτυχώς η βιβλιοθηκάριος είχε αφήσει τις φουρκέτες από τον κότσο της πάνω στο γραφείο της. Το άνοιξα και έφεξα με το φακό μου. Μύριζε μούχλα. Ξεφύλλισα τις κιτρινισμένες σελίδες και... ΤΟ ΒΡΗΚΑ! ΕΝΑ ΟΛΌΙΔΙΟ ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ. Διάβασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Το έλεγε ξεκάθαρα. Ο μόνος τρόπος για να ξεφορτωθούμε τον εξωγήινο ήταν να βρούμε το δίδυμο κουτί του μέσα σε τρεις μέρες.
Αλλά στη ζωή τίποτα δεν είναι εύκολο. Κάτω από τη φωτογραφία του κουτιού υπήρχε ένας γρίφος:
Μια φορά και έναν καιρό σ΄ ένα ήσυχο παραθαλάσσιο χωριό γεννήθηκε ένα όμορφο μωρό, τόσο όμορφο, που εκείνη την ημέρα ακόμα και ο ήλιος, ζήλεψε την λάμψη του.
Όμως όσο μεγάλωνε οι γονείς του καταλάβανε ότι το παιδί τους έπασχε από μια σπάνια αρρώστια. Σκεφτήκανε ότι έπρεπε να ζήσει τι παιδί τους μακριά από τον κόσμο…
Παραμονή Χριστουγέννων μαζευτήκαμε πολλά παιδιά στη βιβλιοθήκη μας με σκοπό, να φτιάξουμε ένα μεγάλο ξύλινο κουτί. Τι θα βάζαμε μέσα;
Όλη τους η χαρά όμως χάθηκε όταν άνοιξε η πόρτα και ο δάσκαλος τους είπε ότι στο Ου-λα-μπαντόρ γίνεται πόλεμος
Τι δυστυχία … το Ου-λα-μπαντόρ και η τόσο όμορφη πόλη καταστράφηκε. Μικροί μεγάλοι όσοι μπορούσαν μπήκανε μέσα σ΄ ένα ξύλινο κουτί και το ρίξανε στη θάλασσα και ευχόντουσαν να βγούν σώοι σε ένα άλλο ειρηνικό μέρος. Μετά από πολλές μέρες κούρασης επιτέλους φτάσανε στην …
Την ίδια ώρα ένα άλλο κουτί με ένα παιδί μέσα μόνο του ταξίδευε για ένα άλλο πιο φιλόξενο μέρος. Ένα μέρος που θα το αγαπούσανε και ίσως να το θεραπεύανε.
Είδε πολλά παιδιά που ήταν αναστατωμένα να κρατάνε ένα μεγάλο κουτί μα πιο μεγάλη εντύπωση τους έκανε η μεγάλη και παράξενη κλειδαριά...
έβγαλα το σημειωματάριο μου και προσπάθησα να κάνω ένα σκίτσο του εξωγήινου. Από κάτω έγραψα τα περίεργα λόγια που έλεγε. Είχαν άραγε σχέση με το γρίφο;
Ξαφνικά έπεσε μια χειροβομβίδα και δημιουργήθηκε ένα τεράστιο άνοιγμα μπροστά μου. Σκύβω και τι να δω; Στο βάθος βρισκόταν το μαύρο κουτί. Γλίστρησα σιγά σιγά και το πλησίασα. Δεν μπορούσα να το σηκώσω, ήταν αρκετά βαρύ για εμένα. Προσπάθησα να το ανοίξω, μα ήταν κλειδωμένο…γιατ ί άραγε; Μήπως από όλα τα δεινά του πολέμου;
Ξαφνικά, ο καρχαρίας πίνοντας πολύ νερό παρέσυρε τα παιδιά, τα κατάπιε μαζί με τον εξωγήινο κι έγιναν όλοι ένα κοκτέιλ στην κοιλιά του. Μαζί κατάπιε και το κούφιο δόντι του. Τα παιδιά βρήκαν στο στομάχι του Μπάμπη του καρχαρία κάτι γρανάζια ενός πλοίου και τα χρησιμοποίησαν για να φτάσουν στην έξοδο, δηλαδή στο στόμα του. Το δόντι τού καρφώθηκε στον λαιμό και πονούσε πολύ. Φώναζε βοήθεια! άρχισε να ταρακουνιέται κι έπεσαν τα γρανάζια πάνω στον εξωγήινο. Τα παιδιά, αφού βγήκαν γαργάλισαν το πτερύγιό του για να φτερνιστεί πετώντας έξω το σεντούκι, το δόντι και τον εξωγήινο που προσγειώθηκε με το κεφάλι στην άμμο. Για να μη γίνουν τα παιδιά πέτρα έβαλαν έναν καθρέπτη μπροστά και έγινε πέτρα ο εξωγήινος. Έτσι τα παιδιά πήραν το δόντι και...