οι «διακοπές» ενός ντετέκτιβ: ο Κλουζ στην Ελλάδα!
οι «διακοπές» ενός ντετέκτιβ:
ο Κλουζ στην Ελλάδα!
εργαστήριο ομαδικής συγγραφής
Με λένε Κλουζ και είμαι ιδιωτικός ντετέκτιβ. Είμαι ιδιωτικός ντετέκτιβ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Από μωρό έβρισκα κάθε τουβλάκι και κάθε αυτοκινητάκι και κάθε καραμέλα, που χανόταν στην άμμο, στην παιδική χαρά. Δεν ξέρω πώς ή γιατί. Είχα μύτη. Αυτή τη μύτη τη χρειάζομαι πάντα, σ’ όλες τις υποθέσεις που αναλαμβάνω. Κι αναλαμβάνω πολλές…. Διότι, η αλήθεια να λέγεται, είμαι ο καλύτερος ιδιωτικός ντετέκτιβ στην πόλη μας. Γι’ αυτό κι έχω πάντα πελατεία. Μόνο που τώρα, τώρα που μιλάμε (δηλαδή τώρα που εγώ γράφω), αν κάποιος ψάχνει ιδιωτικό ντετέκτιβ στην πόλη μας, καλά θα κάνει να μην έρθει σε μένα. Διότι… λείπω. Είμαι διακοπές. Το Πάσχα είχαμε πάει με τη μαμά μου διακοπές στην Ίμπιζα. Με το αεροπλάνο. Και περάσαμε πολύ ωραία. Η θάλασσα ήταν καταγάλανη, το ίδιο και ο ουρανός, στην αμμουδιά είχε πολλή άμμο, το ίδιο και στο δωμάτιό μας. Αλλά αν θέλετε την αλήθεια γυμνή: σκυλοβαρέθηκα. Για έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ σαν εμένα, ένα τέτοιο νησί δεν έχει πολλή δουλειά. Για την ακρίβεια: νέκρα ατελείωτη. Επί δύο βδομάδες ήλιος, άμμος, θάλασσα - καθημερινά. Μου την έδωσε στα νεύρα.
Όταν λοιπόν η μαμά πρότεινε να πάμε για τις καλοκαιρινές διακοπές σ’ ένα ελληνικό νησί, στο Αιγαίο, της απάντησα: Πάνω από το πτώμα μου! Γιατί να πάω να βαριέμαι εκεί; Γιατί να μην κάτσω στ’ αυγά μου να βαριέμαι εδώ, να τρώω και τα παγωτάκια μου από το Ντολομίτι του Τζοβάνι; Αλλά η μαμά μου είναι τρομερή μαμά. Από ‘δώ το ‘φερε, από ‘κεί το τράβηξε, κάτω πάντως δεν το έβαλε. Ήταν κι η Όλγα, που κάθε μέρα άλλη κουβέντα δεν είχε παρά το τι ωραία είχε περάσει στην κρουαζιέρα της - όχι με τους συνταξιούχους πάνω στο κρουαζιερόπλοιο, αυτοί δεν της άρεσαν, αλλά έξω, στις παραλίες του Αιγαίου, που είναι το ωραιότερο μέρος του κόσμου, η Όλγα ορκιζόταν σε ό τι είχε ιερό. Έτσι έγινε. Κι από τη μία η μαμά μου από την άλλη η Όλγα από την τρίτη η πόλη, (που άδειαζε σιγά-σιγά ή μάλλον γρήγορα-γρήγορα, αφού όλοι έφευγαν διακοπές, άλλος για Πορτογαλία, άλλος για Καραϊβική, άλλος για Ελλάδα κι άλλος για το χωριό του, κι έτσι μάλλον δεν θα ‘μενε κανένας να μου ‘ρθει πελάτης), το αποφάσισα.
Η μαμά έβγαλε τα εισιτήρια, ετοιμάσαμε τις βαλίτσες μας, μπήκαμε στο αεροπλάνο και βουουουμ! Φτάσαμε Αθήνα. Όπου δεν μείναμε ούτε μία μέρα. Με την ψυχή στο στόμα ανεβήκαμε στην Ακρόπολη και με την ψυχή στο στόμα κατεβήκαμε για να μπούμε στο καράβι και να έρθουμε εδώ, στη Σίφνο.
Με το που φτάσαμε στο ξενοδοχείο, αφήσαμε τα πράγματά μας και μπήκαμε στη θάλασσα. Πολύ ωραία. Ναι. Το βράδυ φάγαμε σ’ ένα ταβερνάκι, επίσης πολύ ωραίο. Σουβλάκι με πίτα, πολύ νόστιμο, κρίμα που δεν έχουμε σουβλατζίδικο στην πόλη μας…
Η πρώτη μέρα πέρασε έτσι. Πολύ ωραία. Το ίδιο και η δεύτερη. Το ίδιο και η τρίτη. Και όλα έδειχναν πως έτσι θα περνούσαν και ΟΛΕΣ οι υπόλοιπες μέρες των διακοπών μας ως το τέλος. Με θάλασσα, θάλασσα, θάλασσα. Ήλιο, ήλιο, ήλιο. Άμμο, άμμο, άμμο. Σουβλάκια, σουβλάκια, σουβλάκια. Που είναι όλα πολύ ωραία. Αλλά μετά την τρίτη μέρα γίνονται και πολύ βαρετά, αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Ήμουν, λοιπόν, έτοιμος να βουλιάξω μία-μία τις μέρες μου, μία-μία τις ώρες μου και μία-μία τις σκέψεις μου στη θάλασσα, στον ήλιο και στην πλήξη.
Γιατί, βέβαια, δεν το περίμενα οτι εδώ, στο Αιγαίο, με περίμενε μια συγκλονιστική, συναρπαστική κι επικίνδυνη υπόθεση!
Σημείωση της μεταφράστριας Μαρίας Αγγελίδου: ούτε εγώ, φυσικά, το περίμενα οτι θα ερχόταν η ώρα να διαβάσω και μια περιπέτεια του αγαπημένου μου Κλουζ στα ελληνικά, χωρίς να χρειαστεί να την μεταφράσω προηγουμένως! Καλό γράψιμο, λοιπόν!
Διάβασε την ιστορία και συνέχισε την απο εκεί που την άφησε ο προηγούμενος χρησιμοποιώντας τουλάχιστον μία λέξη ή φράση απο αυτές που θα βρεις παρακάτω. «Ψήφισε» τα κείμενα που έχουν ήδη γραφτεί για να επηρεάσεις την εξέλιξη της ιστορίας!
1. Το εργαστήριο ομαδικής συγγραφής με θέμα τις διακοπές του ντετέκτιβ Κλουζ, θα διαρκέσει από την 1η Ιουλίου μέχρι την 31 Αυγούστου.
2. Για τη συμμετοχή στο εργαστήριο χρειάζεται η εγγραφή σου στο bookbook.gr η οποία είναι δωρεάν.
3. Τα στοιχεία τα οποία υποβάλλεις στο bookbook.gr δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν για κανένα άλλο σκοπό εκτός από την επικοινωνία με το bookbook.gr και δεν διατίθενται σε τρίτους.
4. Οι 40 πρώτοι που θα συμμετέχουν στη συγγραφή της ιστορίας, θα κερδίσουν από ένα βιβλίο με τις περιπέτειες του ντετέκτιβ Κλουζ, προσφορά των εκδόσεων Μεταίχμιο. Αν περιλαμβάνεσαι στους 40 πρώτους, θα ενημερωθείς με e-mail για να παραλάβεις το δώρο σου από τον «πολυχώρο Μεταίχμιο», Ιπποκράτους 118, 11472 – Αθήνα, Τηλ.211 300 3500 ή ταχυδρομικά για συμμετοχές εκτός Αθήνας.
Το δώρο δεν ανταλλάσεται με χρήματα ή άλλα είδη.
5. Μπορείς να συμμετέχεις στην ιστορία όσες φορές θέλεις, όμως μόνο για την πρώτη φορά δικαιούσαι δώρο.
6. Αν τα κείμενα σου περιέχουν ανάρμοστες ή προσβλητικές εκφράσεις θα αποσύρονται και η συμμετοχή σου θα ακυρώνεται.
7. Μικρές διορθώσεις μπορεί να γίνουν στο κείμενό σου αν κρίνουμε οτι είναι απαραίτητες για την ενότητα, τη συνέχεια ή την καλύτερη κατανόηση της ιστορίας.
8. Αν το κείμενό σου δεν σχετίζεται με την ιστορία μπορεί να το αφαιρέσουμε.
9. Μπορείς να εικονογραφήσεις το κείμενο που θα γράψεις ή αν προτιμάς, να στείλεις μόνο μια ζωγραφιά (πάντα σχετική με την ιστορία) στη διεύθυνση: BOOKBOOK.GR ΤΘ:65027, Ψυχικό, ΤΚ:15401 ή με e-mail στη διεύθυνση info(at)bookbook.gr
#
2013-07-01 11:38
Όλα ξεκίνησαν το μεσημέρι της τέταρτης μέρας όταν πήγαμε να φάμε στην «ψαροταβέρνα του Θανάση», μιας και η μαμά είχε πληροφορίες πως ο Θανάσης είχε τα φρεσκότερα ψάρια στον Πλατύ Γιαλό.
Καθίσαμε και μετά από λίγο ο σερβιτόρος ήρθε για την παραγγελία. Μου φάνηκε γνωστή η φάτσα του αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω που τον είχα ξαναδεί, και έτσι δεν έδωσα σημασία. Εγώ ήθελα να παραγγείλω σαρδέλες (γιατί ήταν το μόνο ψάρι που αναγνώριζα), αλλά ο σερβιτόρος είπε με ύφος:
«Θα σου φέρω κουτσομουρίτσες εσένα μικρέ... είναι ολοζώντανες!»
«Τι εκνευριστικός τύπος», σκέφτηκα, «θέλει να μου πασάρει ότι τον βολεύει», αλλά η μαμά είχε τυφλή εμπιστοσύνη στην «πηγή» της και συμφώνησε μαζί του παρά τα απεγνωσμένα νοήματα που έκανα. Θα έπαιρνε μάλιστα και εκείνη το ίδιο, αλλά άκου θράσος φίλε μου, «Δεν κάνει για σένα κυρία μου, αυτά, είναι για τα μωρά... έχω ένα μπακαλιαράκι πρώτο...» είπε.
Tελικά πήραμε ότι ήθελε αυτός! Μετά από λίγο, ήρθαν τα ψάρια μας, η σαλάτα και οι πατάτες. Καθώς αφηνε μπροστά μου το πιάτο, θα ορκιζόμουν ότι μου έκλεισε το μάτι και χαμογέλασε με νόημα, αλλά δεν ήμουν και σίγουρος...
Πρέπει να παραδεχτώ πως είχε δίκιο! Οι κουτσομούρες μου ήταν πεντανόστιμες. Όμως... Ξαφνικά... Τι ήταν αυτό; Μια πέτρα μέσα στο ψάρι; γυαλιστερή!
Όλα ξεκίνησαν το μεσημέρι της τέταρτης μέρας όταν πήγαμε να φάμε στην «ψαροταβέρνα του Θανάση», μιας και η μαμά είχε πληροφορίες πως ο Θανάσης είχε τα φρεσκότερα ψάρια στον Πλατύ Γιαλό.
Καθίσαμε και μετά από λίγο ο σερβιτόρος ήρθε για την παραγγελία. Μου φάνηκε γνωστή η φάτσα του αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω που τον είχα ξαναδεί, και έτσι δεν έδωσα σημασία. Εγώ ήθελα να παραγγείλω σαρδέλες (γιατί ήταν το μόνο ψάρι που αναγνώριζα), αλλά ο σερβιτόρος είπε με ύφος:
«Θα σου φέρω κουτσομουρίτσες εσένα μικρέ... είναι ολοζώντανες!»
«Τι εκνευριστικός τύπος», σκέφτηκα, «θέλει να μου πασάρει ότι τον βολεύει», αλλά η μαμά είχε τυφλή εμπιστοσύνη στην «πηγή» της και συμφώνησε μαζί του παρά τα απεγνωσμένα νοήματα που έκανα. Θα έπαιρνε μάλιστα και εκείνη το ίδιο, αλλά άκου θράσος φίλε μου, «Δεν κάνει για σένα κυρία μου, αυτά, είναι για τα μωρά... έχω ένα μπακαλιαράκι πρώτο...» είπε.
Tελικά πήραμε ότι ήθελε αυτός! Μετά από λίγο, ήρθαν τα ψάρια μας, η σαλάτα και οι πατάτες. Καθώς αφηνε μπροστά μου το πιάτο, θα ορκιζόμουν ότι μου έκλεισε το μάτι και χαμογέλασε με νόημα, αλλά δεν ήμουν και σίγουρος...
Πρέπει να παραδεχτώ πως είχε δίκιο! Οι κουτσομούρες μου ήταν πεντανόστιμες. Όμως... Ξαφνικά... Τι ήταν αυτό; Μια πέτρα μέσα στο ψάρι; γυαλιστερή!
#
2013-07-02 08:57
Μια γυαλιστερή πέτρα;Μα δεν πρόκειται μόνο γι' αυτο!Είμαι σίγουρος πως κάπου οδηγεί αυτή η ιστορία, κάτι μου μυρίζεται και ως γνωστών, είμαι αλάνθαστος! Από την αρχή είχα υποψίες για αυτό το σερβιτόρο... Δεν πρέπει να δράσω βιαστικά όμως, πρέπει να τον στριμώξω κάπου.Μόνοι.Τώρ α δεν μπορώ να κάνω τίποτα με παρακολουθούν οι υπόλοιποι.Ωχ, να τος μας κοιτάει από την γωνία. Μου γνέφει.
Φαίνεται πως τελικά αυτές,οι διακοπές δεν θα είναι τόσο βαρετές.Όλα θα ξεκαθαρίσουν αργότερα.Για την ώρα ας απολαύσω τις κουτσομουρες μου και έπειτα θα αρχίσω την εντατική έρευνα! Ευτυχώς στο τραπέζι κανείς δεν κατάλαβε τίποτα, έχουν αρχίσει μια συζήτηση για την καλύτερη παραλία της Σίφνου.
Φαίνεται πως τελικά αυτές,οι διακοπές δεν θα είναι τόσο βαρετές.Όλα θα ξεκαθαρίσουν αργότερα.Για την ώρα ας απολαύσω τις κουτσομουρες μου και έπειτα θα αρχίσω την εντατική έρευνα! Ευτυχώς στο τραπέζι κανείς δεν κατάλαβε τίποτα, έχουν αρχίσει μια συζήτηση για την καλύτερη παραλία της Σίφνου.
#
2013-07-02 11:10
Ξαφνικά είδα έναν κύριο να προχωρά μέσα στο κατάστημα.Φορού σε κοντομάνικο ασπρόμαυρο μπλουζάκι,μαύρο σορτσάκι και είχε μουστάκι. Η περιγραφή αυτή ταίριαζε με τον Μασκοφόρο Μπιλ, τότε που έψαχνα για τον κόκκινο σκύλο. Τελείωσα τις κουτσομούρες μου, οι οποίες ήταν πραγματικά πεντανόστιμες και πήγα στην τουαλέτα για να πλύνω τα χέρια μου από τα λάδια. Εκεί με συνάντησε ο σερβιτόρος του καταστήματος και μου είπε μυστικά ότι μία μέρα πριν φτάσω στο νησί παρατήρησε κάποιες περίεργες κινήσεις ενός τουρίστα. Τον είδε περασμένα μεσάνυχτα και ενώ δεν κυκλοφορούσε κανείς στο δρόμο γιατί, εκτός του ότι ήταν αργά τη νύχτα, ήταν και ο καιρός βροχερός. Τον ρώτησε αν υπάρχουν γυαλιστερές πέτρες σε κάποια παραλία εδώ κοντά. Ο σερβιτόρος δεν είχε ιδέα, μέχρι που είδε τη γυαλιστερή πέτρα μέσα στην κουτσομούρα. "Σε είδα έξυπνο παιδί και σκέφτηκα να σου την προσφέρω. Αν εσύ καταλάβαινες ότι αυτή η πέτρα έχει κάποια σημασία ίσως να βοηθούσες και εμάς να καταλάβουμε τί ψάχνει ο τουρίστας", μου είπε.
#
2013-07-02 11:27
Αφού έφαγα το ψάρι μου-που ήταν καλό τελικά- σκέφτηκα οτι ήταν καιρός να ασχοληθώ με το μυστήριο της πέτρας που βρήκα μέσα στην κουτσομούρα. Είμαι σίγουρος οτι κάτι βρομάει στην υπόθεση αυτή και δεν ξεχνώ και τον περίεργο σερβιτόρο.
Η υπόλοιπη παρέα είχε απορροφηθεί στην συζήτηση και εγώ βρήκα την ευκαιρία να ξεφύγω με την δικαιολογία οτι ήθελα να πάω στην τουαλέτα. Άλλωστε, έπρεπε να ξεκινήσω από κάπου και αυτό ήταν η κουζίνα. Είμαι σίγουρος ότι κάπου κοντά στις τουαλέτες θα βρω και την πόρτα της κουζίνας. Στον σκοτεινό διάδρομο που οδηγούσε στην τουαλέτα έψαξα να βρω σημάδια για την είσοδο στην κουζίνα. Στίβοντας είδα μία πόρτα με τζαμάκι ψηλά. Δεν έφτανα να κοιτάξω μέσα κι έτσι με σιγανά βήματα προχώρησα και έσπρωξα την πόρτα. Από το άνοιγμα κοίταξα μέσα. Ένα βουητό ακουγόταν. Κατσαρόλες έβραζαν ππάνω στηνφωτιά, μαγείρισσες έκοβαν λαχανικά και έψηναν ψάρια στην σχάρα, και οι σερβιτόροι γέμιζαν δίσκους. Τίποτα μυστηριώδες όμως! Τίποτα που να μην ταιριάζει σε μια κουζίνα!
Έκανα να φύγω απογοητευμένος αλλά την ώρα που έκλεινα την πόρτα της κουζίνας, άκουσα κάτι ψύθηρους... Από πού έρχονταν; Δεν είχα προσέξει νωρύτερα μία άλλη πόρτα ανάμεσα σε αυτήν της τουαλέτας και της κουζίνας.
-"Έκρυψες......πολύτιμες......κουβάς...", ήταν τα μόνα λόγια που κατάφερα να ακούσω πριν με πιάσει η μαμά μου από τον γιακά.
Η υπόλοιπη παρέα είχε απορροφηθεί στην συζήτηση και εγώ βρήκα την ευκαιρία να ξεφύγω με την δικαιολογία οτι ήθελα να πάω στην τουαλέτα. Άλλωστε, έπρεπε να ξεκινήσω από κάπου και αυτό ήταν η κουζίνα. Είμαι σίγουρος ότι κάπου κοντά στις τουαλέτες θα βρω και την πόρτα της κουζίνας. Στον σκοτεινό διάδρομο που οδηγούσε στην τουαλέτα έψαξα να βρω σημάδια για την είσοδο στην κουζίνα. Στίβοντας είδα μία πόρτα με τζαμάκι ψηλά. Δεν έφτανα να κοιτάξω μέσα κι έτσι με σιγανά βήματα προχώρησα και έσπρωξα την πόρτα. Από το άνοιγμα κοίταξα μέσα. Ένα βουητό ακουγόταν. Κατσαρόλες έβραζαν ππάνω στηνφωτιά, μαγείρισσες έκοβαν λαχανικά και έψηναν ψάρια στην σχάρα, και οι σερβιτόροι γέμιζαν δίσκους. Τίποτα μυστηριώδες όμως! Τίποτα που να μην ταιριάζει σε μια κουζίνα!
Έκανα να φύγω απογοητευμένος αλλά την ώρα που έκλεινα την πόρτα της κουζίνας, άκουσα κάτι ψύθηρους... Από πού έρχονταν; Δεν είχα προσέξει νωρύτερα μία άλλη πόρτα ανάμεσα σε αυτήν της τουαλέτας και της κουζίνας.
-"Έκρυψες......πολύτιμες......κουβάς...", ήταν τα μόνα λόγια που κατάφερα να ακούσω πριν με πιάσει η μαμά μου από τον γιακά.
#
2013-07-02 13:49
Αφού μου έβαλε τισ φωνέσ γιατί με έψαχνε πολύ ώρα, με πήρε και φύγαμε. Μπορεί να έφυγα απο την ταβέρνα με άδεια χέρια, εννοώ χωρίσ κανένα πολύτιμο στοιχείο, αλλά δεν θα δεχάσω αυτόν τον ύποπτο τύπο, τον σερβιτόρο. Θα οργανώσω ένα τέλειο σχέδιο για να ξεδιαλύνω το μυστήριο. Φυσικά είχα μαζί μου την πέτρα για να την μελετήσω. Δεν ήταν μαργαριτάρι, ούτε διαμάντι αλλά γιατί ήταν τόσο συμαντική; Μήπωσ ήταν πέτρα απο κάποιο υφαίστειο;
#
2013-07-02 14:13
Ηφαίστιο στην Σίφνο; Εκτός και αν το ψάρι αυτό το ψαρέψαν στην Σαντορίνη. Και αν το ψάρεψαν στην Σαντορίνη πώς βρέθηκε στην Σίφνο;
#
2013-07-02 14:53
Όλη την υπόλοιπη ημέρα δεν μπορούσα να ηρεμήσω.Αγωνία, περιέργεια και μια παράξενη διέργερση.. Πως μπορώ να συνδυάσω όλα τα στοιχεία; ένας σερβιτόρος που συμπεριφέρεται αλλόκοτα και μου αναθέτει να διαλευκάνω μια υπόθεση σχετικά με έναν τουρίστα, ο ίδιος ο τουρίστας που δεν ξέρω τίποτα για αυτον και τις εγκληματικές του πράξεις(μήπως είναι αθώος και ο σερβιτόρος τρελός;)και ακόμα μια γυαλιστερη πέτρα-άγνωστης προέλευσης-που βρέθηκε μέσα στο ψάρι(μεταξύ μας, πεντανόστιμο)το οποίο , μου έβαλε να φάω με το ζόρι ο παράξενος σερβιτόρος..Έχω μπερδευτεί τελείως!Αμ, το άλλο; η μαμά δεν με αφήνει να ξεμυτίσω από το σπίτι, γιατί είμαι σε άγνωστη περιοχή... , έτσι κι αλλιώς δεν ξέρω τα κατατόπια.Οπότε , το μόνο που μου μένει να κάνω είναι να μάθω όσες περισσότερες πληροφορίες μπορώ για την πέτρα! Μάλλον, θα μου επιτρέψει να χρησιμοποιήσω τον φορητό Η/Υ ,αλλιώς π ρέπει αν ψάξω στην βιβλιοθήκη και αυτό θα γίνει μετά το Σαββατοκύριακο, γιατί ανοίγει μόνο τις καθημερινές..
Τελικά, μετά από πολλά παρακάλια στη μαμά μου και την συγκατάβαση πως θα πα΄με αύριο πρωί πρωί για περπάτημα μες στην πόλη, με άφησε να ψάξω τις πληροφορίες που με ενδιέφεραν.
Τελικό πόρισμα: η πέτρα αυτη είναι ένας ημιπολύτιμος λίθος, που βρίσκεται στα νησιά του Αιγαίου... χμ... αυτον δεν βοηθάει και πολύ αλλά μπορώ να το λάβω ως συμπληρωματικό στοιχείο στην έρευνα ,δεν μπορώ;
Τελικά, μετά από πολλά παρακάλια στη μαμά μου και την συγκατάβαση πως θα πα΄με αύριο πρωί πρωί για περπάτημα μες στην πόλη, με άφησε να ψάξω τις πληροφορίες που με ενδιέφεραν.
Τελικό πόρισμα: η πέτρα αυτη είναι ένας ημιπολύτιμος λίθος, που βρίσκεται στα νησιά του Αιγαίου... χμ... αυτον δεν βοηθάει και πολύ αλλά μπορώ να το λάβω ως συμπληρωματικό στοιχείο στην έρευνα ,δεν μπορώ;
#
2013-07-02 16:26
Και εγω φυσικά έπρεπε να πάρω μέτρα. Λοιπόν αποφάσισα να ξενιχτισω σήμερα το βράδυ για
να παρακολουθησω τον ύποπτο .
να παρακολουθησω τον ύποπτο .
#
2013-07-02 17:00
Ετσι ειπα ''Καληνυχτα'' στη μαμα μου και εκανα πως κοιμηθηκα. Σηκωθηκα απο το κρεβατι μου στις 12 τα μεσανυχτα, φορεσα το γιλεκο μου , πηρα εναν φακο, ενα πακετο τσιχλες καρπεντερ, ενα μπουκαλι γαλα και εφυγα...!!!! βεβαια δεν ξεχασα να βαλω τα μαξιλαρια μου κατω απο τα σκεπασματα για να φαινετε οτι ειμαι εκει!!! Παροτι ο καιρος εδειχνε να ειναι βροχερος εγω βγηκα εξω. Το πρωτο πραγμα που εκανα ηταν να ψαξω την ψαροταβερνα που ειχαμε φαει πριν, μηπως και βρω το σερβιτορο. οταν εφτασα εκει πηγα κατευθειαν στην πορτα που δεν καταφερα να ανοιξω γιατι με ειχε προλαβει η μητερα μου. Με το που μπηκα ειδα κατι βρομερα ιχνη σαν εκεινα εκει απο την υποθεση με τις εφημεριδες - πολυ βρομηκες πατησμασιες που αντι να μυριζουν σαν τον υπονομο, μυριζαν ψαριλα..πουφ!!! τι βρωμα ηταν αυτη!!!!πριν προλαβω να συνελθω ειδα κατι στο πατωμα να κουνιεται...φοβ ηθηκα τοσο πολυ που εφηγα τρεχοντας εξω απο την ταβερνα και επεσα πανω στον σερβιτορο....
#
2013-07-02 17:48
Ηταν τέτοια η τρομάρα μου που χωρίς να το σκεφτώ, πετάχτηκα έξω από την πίσω πόρτα και άρχισα να τρέχω. Νομίζω πως άκουγα τα βήματα του σερβιτόρου αλλά στο μισοσκόταδο δεν μπορούσα να δω αν πράγματι με ακολουθούσε και συνέχιζα να τρέχω όσο αντέχανε τα πόδια μου. πέρασα μπροστα από το ξενοδοχείο μας χωρίς να σταματήσω, από φόβο μην αποκαλύψω στον σερβιτόρο που μένω, και συνέχισα να τρέχω μέσα στα στενά μακριά από την παραλία και την κίνηση. Μιας και ο Πλατύς γιαλός δεν είναι και κανένα μεγάλο μέρος σε λίγο βρέθηκα να τρέχω ανάμεσα στα χωράφια και τους κήπους. Μετά από τόσο τρέξιμο είχα βεβαιωθεί πια πως δεν με ακολουθούσε κανείς και γύρισα λαχανιασμένος προς το ξενοδοχείο.
Εντάξει η μαμά ροχάλιζε και σιγομουρμούριζε στον ύπνο της όπως συνήθως. Εγώ δεν μπορούσα να κοιμηθώ φυσικά και έτσι πήρα κάτω από το σεντόνι το βαλιτσάκι με τα εργαλεία μου, άναψα το φακό και βάλθηκα να εξετάζω την πέτρα.
Ηταν μια κοινή πέτρα.
ούτε διαμάντι, ούτε λάβα, ούτε τίποτα. Μια κοινή πέτρα με...
...με χαραγμένο απάνω της ένα γράμμα!!!
Φώτισα καλύτερα. Ήταν σίγουρα χαραγμένο ένα γράμμα! Μα ποιός μπορεί να το έκανε αυτό και γιατί;
Επίσης, βρέθηκε τυχαία στην κοιλιά της κουτσομούρας μου, ή κάποιος την έβαλε εκεί για να μου στείλει ένα μήνυμα;
Και ο σερβιτόρος; ήταν στ΄ αλήθεια ύποπτος ή μήπως απλώς ένας φιλικός Έλληνας;
Με αυτά τα ερωτήματα αποκοιμήθηκα πάνω στο βαλιτσάκι μου κρατώντας τον μεγενθυντικό φακό στο χέρι...
Εντάξει η μαμά ροχάλιζε και σιγομουρμούριζε στον ύπνο της όπως συνήθως. Εγώ δεν μπορούσα να κοιμηθώ φυσικά και έτσι πήρα κάτω από το σεντόνι το βαλιτσάκι με τα εργαλεία μου, άναψα το φακό και βάλθηκα να εξετάζω την πέτρα.
Ηταν μια κοινή πέτρα.
ούτε διαμάντι, ούτε λάβα, ούτε τίποτα. Μια κοινή πέτρα με...
...με χαραγμένο απάνω της ένα γράμμα!!!
Φώτισα καλύτερα. Ήταν σίγουρα χαραγμένο ένα γράμμα! Μα ποιός μπορεί να το έκανε αυτό και γιατί;
Επίσης, βρέθηκε τυχαία στην κοιλιά της κουτσομούρας μου, ή κάποιος την έβαλε εκεί για να μου στείλει ένα μήνυμα;
Και ο σερβιτόρος; ήταν στ΄ αλήθεια ύποπτος ή μήπως απλώς ένας φιλικός Έλληνας;
Με αυτά τα ερωτήματα αποκοιμήθηκα πάνω στο βαλιτσάκι μου κρατώντας τον μεγενθυντικό φακό στο χέρι...
#
2013-07-02 18:40
Την άλλη μέρα έψαξα καλύτερα την πέτρα με το φως του ήλιου.Το γράμμα που ήταν χαραγμένο πάνω στην πέτρα ήταν το γράμμα "φ".Ρώτησα την μαμά μου αν μπορούσαμε να ξαναπάμε στην ¨"ψαροταβέρνα του Θανάση".Η μαμα μου δέχτηκε με χαρά.Όταν πήγαμε στην ταβέρνα είδα έναν κύριο με ανεβασμένο το γιακά. Πρόσεξα ότι ο σερβιτόρος έλειπε και στη θέση του βρισκόταν μια κοπέλα.Όταν πήγα να ζητήσω πληροφορίες για κείνον το μόνο που έμαθα ήταν ότι τον λένε Φώτη.Εκέινη την ώρα πέρασε από το μυαλό μου ότι ο σερβιτόρος είχε κάποια σχέση με την πέτρα μιας και το όνομά του ταίριαζε με το χαραγμένο γράμμα της πέτρας.Κάθησα στο τραπέζι μου όταν ήρθαν τα φαγητά.Όση ώρα τρώγαμε ο κύριος με τον ανεβασμένο γιακά μας κοίταζε περίεργα μέσα από τα γυαλιά του. Ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν μπαίνει στην ταβέρνα ο σερβιτόρος και κατευθύνεται προς τον κύριο με τον ανεβασμένο γιακά.
#
2013-07-03 09:53
Μιας και ήμαστε στου Θανάση, σκέφτηκα, ας πάρω και κανένα φρέσκο ψαράκι. Η μαμά δεν πίστευε στ΄αυτιά της: μετά από τα σουβλάκια είχα περάσει στην περίοδο της κουτσομούρας!
Σήμερα όμως δεν είχε κουτσομούρα και η σερβιτόρος μου πρότεινε μια τσιπούρα πελαγίσια... Συμφώνησα, αν και με αγριοκοίταξε η μαμά μόλις είδε την τιμή στον κατάλογο.
Το γευμα κύλισε ήσυχα μέχρι εδώ και εγώ άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως όλα τα προηγούμενα που έγιναν ήταν απλά της φαντασίας μου, από την απελπισμένη μου επιθυμία κάτι να σπάσει τη μονοτονία των διακοπών...
Οι σκέψεις μου δικόπηκαν από τη θέα της αχνιστής τσιπούρας που προσγειώθηκε μπροστά μου. «Θα μου δώσεις και μένα λίγο...» είπε η μαμά που είχε παραγγείλει κάτι ταπεινά καλαμαράκια.
Και τότε συνέβη: Καθώς άνοιγα το ψάρι για να δώσω ένα κομμάτι στη μαμά, είδα μια μικρή γυαλιστερή πέτρα στην κοιλιά του.
Σήμερα όμως δεν είχε κουτσομούρα και η σερβιτόρος μου πρότεινε μια τσιπούρα πελαγίσια... Συμφώνησα, αν και με αγριοκοίταξε η μαμά μόλις είδε την τιμή στον κατάλογο.
Το γευμα κύλισε ήσυχα μέχρι εδώ και εγώ άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως όλα τα προηγούμενα που έγιναν ήταν απλά της φαντασίας μου, από την απελπισμένη μου επιθυμία κάτι να σπάσει τη μονοτονία των διακοπών...
Οι σκέψεις μου δικόπηκαν από τη θέα της αχνιστής τσιπούρας που προσγειώθηκε μπροστά μου. «Θα μου δώσεις και μένα λίγο...» είπε η μαμά που είχε παραγγείλει κάτι ταπεινά καλαμαράκια.
Και τότε συνέβη: Καθώς άνοιγα το ψάρι για να δώσω ένα κομμάτι στη μαμά, είδα μια μικρή γυαλιστερή πέτρα στην κοιλιά του.
#
2013-07-03 09:58
Αστραπιαία πετάχτηκα πάνω και γύρισα προς το τραπέζι που καθόταν ο κύριος με τον ανεβασμένο γιακά. Αλλά είχε εξαφανιστεί!
Από το βάθος του εστιατορίου, η κοπέλα με κοιτούσε με νόημα και μου έκλεισε το μάτι. Αυτή τη φορά ήμουνα σίγουρος ότι κάτι έτρεχε. Και ήμουνα αποφασισμένος να το ανακαλύψω!
Από το βάθος του εστιατορίου, η κοπέλα με κοιτούσε με νόημα και μου έκλεισε το μάτι. Αυτή τη φορά ήμουνα σίγουρος ότι κάτι έτρεχε. Και ήμουνα αποφασισμένος να το ανακαλύψω!
#
2013-07-03 11:47
Η μαμά πήρε χαμπάρι το τίναγμα΄πως θα γινόταν άλλωστε να μην το καταλάβει μιας κ πετάχτηκα σαν πύραυλος. "Τι έπαθες;", με ρώτησε με ένα ίχνος αγωνίας και αδιαφορίας ταυτόχρονα. Πως τα καταφέρνουν αυτές οι μαμάδες και αγχώνονται ήρεμα ποτέ δε θα το καταλάβω...
"Τίποτα, τίποτα", της είπα βιαστικά. "Απλά νόμιζα πως είχα ξεχάσει το βιβλίο μου στην παραλία αλλά όλα καλά". Έπρεπε οπωσδήποτε να αφοσιωθώ σε αυτήν την έρευνα χωρίς να γίνω αντιληπτός από κανέναν και κυρίως από τη μαμά μου...
Το δαιμόνιο ένστικτό μου μου έλεγε πως ο κύριος με τον ανεβασμένο γιακά ήταν ένας παλιάνθρωπος. Στην αρχή το πίστευα αυτό για το σερβιτόρο αλλά τώρα που μου έκλεισε το μάτι και η κοπέλα, στο μυαλό μου έκανε πια κατάληψη η σκέψη πως ο σερβιτόρος και η κοπέλα χρειάζονται τη βοήθειά μου. Μήπως γνωρίζουν κάποιο μυστικό και θέλουν να γίνω και εγώ γνώστης αυτού; Μήπως με προετοιμάζουν για κάτι; Ίσως να θεωρούν τους εαυτούς τους ερασιτέχνες και έτσι αποφάσισαν να στραφούν σε έναν επαγγελματία! Την αφεντιά μου! Δεν μπορούσα να τους αρνηθώ...Εξάλλο υ, τώρα πια η ιστορία που προσπαθούσα να ξετυλίξω με είχε μαγέψει τόσο που μου ήταν αδύνατο να υποχωρήσω! Και πήρα την απόφαση να δράσω άμεσα...
"Τίποτα, τίποτα", της είπα βιαστικά. "Απλά νόμιζα πως είχα ξεχάσει το βιβλίο μου στην παραλία αλλά όλα καλά". Έπρεπε οπωσδήποτε να αφοσιωθώ σε αυτήν την έρευνα χωρίς να γίνω αντιληπτός από κανέναν και κυρίως από τη μαμά μου...
Το δαιμόνιο ένστικτό μου μου έλεγε πως ο κύριος με τον ανεβασμένο γιακά ήταν ένας παλιάνθρωπος. Στην αρχή το πίστευα αυτό για το σερβιτόρο αλλά τώρα που μου έκλεισε το μάτι και η κοπέλα, στο μυαλό μου έκανε πια κατάληψη η σκέψη πως ο σερβιτόρος και η κοπέλα χρειάζονται τη βοήθειά μου. Μήπως γνωρίζουν κάποιο μυστικό και θέλουν να γίνω και εγώ γνώστης αυτού; Μήπως με προετοιμάζουν για κάτι; Ίσως να θεωρούν τους εαυτούς τους ερασιτέχνες και έτσι αποφάσισαν να στραφούν σε έναν επαγγελματία! Την αφεντιά μου! Δεν μπορούσα να τους αρνηθώ...Εξάλλο υ, τώρα πια η ιστορία που προσπαθούσα να ξετυλίξω με είχε μαγέψει τόσο που μου ήταν αδύνατο να υποχωρήσω! Και πήρα την απόφαση να δράσω άμεσα...
#
2013-07-03 12:48
Κοίταξα προς το απέναντι λιμάνι.Ήταν ο ύποπτος τουρίστας και ο
Ντίτερ Σλάνγκ.Τότε ο τουρίστας άρπαξε ένα καλάμι ψαρέματος.Έριξε
το αγκίστρι μετά από λίγη ώρα έβγαλε το αγκίστρι από τη θάλασσα.
Ένα ψάρι πιάστηκε στο αγκίστρι.Το έδωσε στον Ντίτερ Σλάνγκ ο οποίος το έριξε σε έναν κουβά με πολλά άλλα ψάρια και άρχισε να χαράζει σε διάφορες πέτρες κάτι.Μετά από κάμποση ώρα άρχισε να γεμίζει τα ψάρια ρίχνοντας μία πέτρα στο στόμα του κάθε ψαριού.Ό-
στε ήταν ο Ντίτερ Σλάνγκ!Τους είδα να μπένουν στην ταβέρνα.Είπα
στην μαμά μου ότι θέλω να πάω στην τουαλέτα.Εκίνη μου είπε:θα έρθω
μαζί σου για να μη κρυφακούς.Τι ατυχία!
Ντίτερ Σλάνγκ.Τότε ο τουρίστας άρπαξε ένα καλάμι ψαρέματος.Έριξε
το αγκίστρι μετά από λίγη ώρα έβγαλε το αγκίστρι από τη θάλασσα.
Ένα ψάρι πιάστηκε στο αγκίστρι.Το έδωσε στον Ντίτερ Σλάνγκ ο οποίος το έριξε σε έναν κουβά με πολλά άλλα ψάρια και άρχισε να χαράζει σε διάφορες πέτρες κάτι.Μετά από κάμποση ώρα άρχισε να γεμίζει τα ψάρια ρίχνοντας μία πέτρα στο στόμα του κάθε ψαριού.Ό-
στε ήταν ο Ντίτερ Σλάνγκ!Τους είδα να μπένουν στην ταβέρνα.Είπα
στην μαμά μου ότι θέλω να πάω στην τουαλέτα.Εκίνη μου είπε:θα έρθω
μαζί σου για να μη κρυφακούς.Τι ατυχία!
#
2013-07-03 14:16
Τότε μπήκα στην τουαλέτα είδα μια πόρτα ,την άνοιξα και βρέθηκα στην κουζίνα. Τοτε είδα τον Νίτερ Σλαγκ να παραδίδει τα ψάρια στον μάγειρα . Τοτε ο φίδης (Ντιτερ Σλαγκ) αρχισε ναπλησιάζει προς το μέρος μου. Εγώ τρομαγμενος βγήκα από την τουαλέτα και πήγα στην μητέρα μου... Ευτυχώς η μητέρα μου δεν κατάλαβε τίποτα.
#
2013-07-03 14:22
Πηγαίνοντας στην τουαλέτα πρόσεξα στο πάτωμα πατημασιές από σαγιονάρες. Ήταν σίγουρα κάποιου άντρα γιατί ήταν τεράστιες. Η μαμά μου μου μιλούσε συνέχεια και δε με άφηνε καθόλου να σκεφτώ. Ευτυχώς που πρόσεξα τουλάχιστον τα ίχνη αυτά. Δυστυχώς όμως δε μπορώ να τα ακολουθήσω. Μερικές φορές αυτές οι μαμάδες είναι πραγματικά ενοχλητικές! Μέσα στην τουαλέτα υπήρχε ένας ανεμιστήρας που έτριζε. Έτσι όπως γύριζε ήταν λίγο επικύνδινος, μη μας πέσει στο κεφάλι. Η αλήθεια είναι ότι δε φοβήθηκα καθόλου. Είπα όμως στη μαμά μου ότι είναι απαράδεκτο να υπάρχει ένας τέτοιος ανεμιστήρας στην τουαλέτα. Και αν πέσει στο κεφάλι κάποιου; Παρουσίασα την κατάσταση πολύ δραματική. Έτσι πείστηκε να μιλήσει με τον υπεύθυνο του καταστήματος και εγώ είχα ελεύθερο πεδίο να ψάξω.
#
2013-07-03 14:28
Δυστυχώς η μαμά γύρισε πολύ γρήγορα και δεν κατάφερα να μαζέψω κανένα άλλο στοιχείο. Με πειράζει που κυνηγάω ένα μυστήριο χωρίς αποτέλεσμα. Έχω απογοητευτεί... Όλη την νύχτα στιφορυρνάνε στο κεφάλι μου όλα τα στοιχεία. Ο τουρίστας ήταν τελικά ο άντρας με τον σηκωμένο γυακά. Τι γυρεύει ο Ντίτε Σλάγκ στην Σϊφνο; Ο κουβάς με τα ψάρια. Αλήθεια! "κουβάς" δεν ήταν μία από τις λέξεις που είχα ακούσει πίσω από την κλειστή πόρτα? Με έπιασε πονοκέφαλος. Χρειάζομαι την βοήθεια από ένα δροσερό ποτήρι γάλα για να ηρεμήσω και αύριο θα πρέπει να βάλω τα κομμάτια του παζλ στην θέση τους.
#
2013-07-03 17:18
Την άλλη μέρα πρωί πρωί ,όταν ξύπνησα είδα κάτι παράξενα ίχνη δίπλα στο γραφείο μου. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι εκεί ,στο δεύτερο συρτάρι, είχα βάλει τις πέτρες μου! Άνοιξα το συρτάρι γεμάτος αγωνία ....Οι πέτρες έλειπαν!Πλάκα θα 'χει να τις πέταξε η μαμά...τα συνηθίζει κάτι τέτοια, το λέει συμμάζεμα! Κοίταξα στο καλάθι των αχρήστων. Άδειο!Δεν ήξερα τι να σκεφτώ. Άν δεν τις πήρε η μαμά ποιος μπήκε περασμένα μεσάνυχτα και τις πήρε; Αυτή η υπόθεση τελικά με δυσκολεύει πολύ..
Την άλλη μέρα πρωί πρωί ,όταν ξύπνησα είδα κάτι παράξενα ίχνη δίπλα στο γραφείο μου. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι εκεί ,στο δεύτερο συρτάρι, είχα βάλει τις πέτρες μου! Άνοιξα το συρτάρι γεμάτος αγωνία ....Οι πέτρες έλειπαν!Πλάκα θα 'χει να τις πέταξε η μαμά...τα συνηθίζει κάτι τέτοια, το λέει συμμάζεμα! Κοίταξα στο καλάθι των αχρήστων. Άδειο!Δεν ήξερα τι να σκεφτώ. Άν δεν τις πήρε η μαμά ποιος μπήκε περασμένα μεσάνυχτα και τις πήρε; Αυτή η υπόθεση τελικά με δυσκολεύει πολύ..
#
2013-07-03 17:55
Αφού έφαγα σκεφτικός στο μπαλκόνι του δωματίου μας το πρωινό μου,πλούσιο σε υδατάνθρακες και ιχνοστοιχεία,ρώ τησα τη Μαμά,ευθέως: ''Συμμάζεψες το δωμάτιό μου,χτες;'' Εκείνη, μου απάντησε χαμογελαστή ,πως όχι δεν το είχε συμμαζέψει.Είπα στη Μαμά ότι θα πάω για μια βουτιά στην παραλία.
Φόρεσα στην πλάτη το σακίδιο μου πέρνωντας τα απαραίτητα εργαλεία για έρευνα, καθώς κι ένα τελευταίο κρουασάν βουτύρου στο στόμα και τρεχάλα κατέβηκα τις εξωτερικές σκάλες του ξενοδοχείου που με έβγαζαν κατευθείαν στο δρόμο !
Φόρεσα στην πλάτη το σακίδιο μου πέρνωντας τα απαραίτητα εργαλεία για έρευνα, καθώς κι ένα τελευταίο κρουασάν βουτύρου στο στόμα και τρεχάλα κατέβηκα τις εξωτερικές σκάλες του ξενοδοχείου που με έβγαζαν κατευθείαν στο δρόμο !
#
2013-07-03 18:42
Την επόμενη μέρα ξύπνησα πολύ νωρίς για να πάω ξανά στην ψαροταβέρνα. Παρά τρίχα να ξυπνήσω την μαμά μου όμως γύρισε την πλάτη και ξανά κοιμήθηκε. Όταν έφτασα στην ψαροταβέρνα η μπροστινή πόρτα ήταν κλειδωμένη. Πήγα να δω αν ήταν και η πίσω, αλλά για καλή μου τύχη δεν ήταν. Μπήκα μέσα και είδα πως όλα ήταν σκοτεινά. είδα ένα φως στο βάθος του διαδρόμου. Άνοιξα λίγο την πόρτα, όμως ήταν παλιά και ήταν φυσικό να αρχίζει να τρίζει.Ο μυστηριώδες κύριος με τον γιακά {τουρίστας} γύρισε και είπε !.Εγώ άρχισα να τρέχω προς την πίσω πόρτα. Ήμουν πολύ κουρασμένος επειδή είχα ξυπνήσει πολύ πρωί, έτσι δεν μπορούσα να τρέξω. Κρύφτηκα πίσω από ένα δέντρο, ελπίζοντας να μην με βρει και να μην με είχε αναγνωρίσει. Ο κύριος με τον γιακά έκλεισε γρήγορα την πόρτα και την κλείδωσε. Άρχισα να περπατάω προς το ξενοδοχείο απογοητευμένος. Δεν έβαλα όπως είπα χθες τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους, αλλά ελπίζω να πείσω τη μαμά μου να ξαναπάμε να φάμε στην > και να λύσω το μυστήριο με τις ανδρικές πατημασιές που πρόσεξα χθες στο πάτωμα. Είχε φτάσει σχεδόν μεσημεράκι και αποφάσισα να πω στην μαμά μου να πάμε στην ψαροταβέρνα. Εκείνη μου είπε πως θα πάμε για τελευταία φορά. Όταν φτάσαμε στην ταβέρνα πρόσεξα πως ο μυστηριώδες σερβιτόρος βρίσκονταν εκεί. Μόλις κάτσαμε είπα στην μαμά μου πως έπρεπε να πλύνω τα χέρια μου επειδή τάχα είχα πιάσει χώματα και τα χέρια μου ήταν βρόμικα. Η μαμά μου συμφώνησε ξεχνώντας τη είχε γίνει προχθές. Εγώ βέβαια πήγα στον σερβιτόρο και τον ρώτησα για τα πετραδάκια που είχαν πάνω χαραγμένα. Αυτός με πήρε από το χέρι και με έσυρε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Εγώ φοβήθηκα λίγο γιατί δεν τον ήξερα. Άναψε το φως και μου είπε > >. > >. >. > >. Το βράδυ σκεφτόμουν πως θα λύσω το μυστήριο με τις πατημασιές. Είχα ήδη ενώσει το ένα κομμάτι του παζλ, όμως μου έμενε άλλο ένα που από ότι φαίνεται είναι το μεγαλύτερο. Μόλις κοιμήθηκε η μαμά μου σηκώθηκα αθόρυβα όμως γρήγορα και έτρεξα στην ψαροταβέρνα, για να λύσω το δεύτερο μυστήριο. Μπήκα από την μπροστινή πόρτα, μιας και ήταν ανοιχτή. Όλα ήταν σκοτεινά εκτός από ένα δωμάτιο. Πήγα και κρυφάκουσα. Άκουσα να λέει ο κύριος με τον γιακά στην σερβιτόρα . Η σερβιτόρα βγήκε από το δωμάτιο. Εγώ κρύφτηκα δίπλα από την πόρτα και δεν με είδε. Θα λύσω αύριο το μυστήριο επειδή τώρα είμαι πολύ κουρασμένος. Είμαι τυχερός που το ξενοδοχείο βρίσκεται κοντά στην ψαροταβέρνα.
#
2013-07-03 20:09
Την επομενη μερα , που ειχα καθαρο μυαλο, θυμηθηκα οτι σε καποιο απο τα μυστηρια που ελύσα πιο παλια, ο φιδης, ειχε πει οτι θα επερνε εκδικηση για αυτο που του ειχα κανει. Οταν τρωγαμε το πρωινο με τη μαμα μου , την παρακαλεσα να παμε λιγο πιο μετα μια βολτα στην πολη. Υποπτευομαι οτι ο φιδης θα ειναι εκει. Τελικα ειχα δικιο και μαλιστα, για καλη μου τυχη, πηγαινε απο εκει που πηγαιναμε και εμεις. το ειδα να πλησιαζει σε ενα μικρο σπιτι , να βγαζει κλειδια, να ανοιγει και να μπαινει μεσα. Καθως εμπαινε του επεσε κατι απο την τσεπη. Αμεσωα πηγα να δω τι ηταν. Ηταν οι πετρες μου μαζι με αλλες 4!!!!! Τις εβαλα γρηγορα στο σακιδιο μου.Καθως σηκωνομουνα ειδα στην πορτα μια γυαλιστερη ταμπελα. Εγραφε: "ΝΙΤΕΡ ΣΛΑΓΚ - ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΣ". Μου ηρθε η ιδεα να ρωτησω αν υπαρχουν αλλοι οδοντιατροι στην πολη. Ζητησα απο τη μαμα μου να με αφησει να ψαξω τσιχλες μονος μου. Με αφησε αλλα να ειμαι πολυ προσεχτικος. Αυτη ηταν η ευκαιρια μου , επρεπε να βρω αμεσα τις πληροφοριες. Ρωτωντας απο δω και απο κει εφτασα στις πληροφοριες. Η κυρια ,εκει, ηταν πολυ γλυκια, φορουσε τακουνια, ενα κοντο φουστανι και τα μαλλια της ηταν πιασμενα με ενα λαστιχακι. Συστηθηκα και μου ειπε οτι τη λενε Δαφνη. Μου ειπε οτι υπηρχε και αλλος ενας οδοντιατρος, ο πατερας της, αλλα ηταν αρρωστος και δεν μπορουσε να κανει δουλεια. Τα ειπαμε λιγο και μετα μαζι σκεφτηκαμε την ιδια ιδεα! Ο φιδης και ο τουριστας θελουν να σπανε τα δοντια τους οσοι τρωνε ψαρια στην ταβερνα του Θαναση και να πηγαινουν στο μοναδικο οδοντιατρο της πολης. Ετσι ο φιδης και τουριστας θα πλουτισουν ......
#
2013-07-03 20:10
Στο δρόμο δεν υπήρχε ψυχή. ΈΦτασα με κοπο στο κρεββάτι μου και κοιμήθηκα μόλις ακούμπησα στο μαξιλάρι. Πέτρες, Ψάρια, πατημασιές και σηκωμένοι γιακάδες στριφογύριζαν στον ύπνο μου σε ένα όνειρο ακόμα πιο μπερδεμένο κι από την υπόθεση που προσπαθούσα να λύσω. Μέσα στον ύπνο μου νομίζω πως άκουσα τη μαμά να μιλάει με κάποιον. κάτι έλεγαν για έναν κουβά, κάτι πέτρες και κάτι χαραγμένα γράμματα. Τωρα, όνειρο ήταν αυτό ή ήταν και η μαμά μπλεγμένη στην ιστορία;
#
2013-07-03 21:42
Πρέπει να 'ταν περασμένα μεσάνυχτα όταν πετάχτηκα ξαφνικά απ' τον ύπνο μου. Θυμήθηκα ότι στην πρώτη πέτρα ήταν όντως χαραγμένο ένα γράμμα , το Φ. Στις άλλες; Άρχισα να ψάχνω ανυπόμονα στο σακίδιό μου. Ευτυχώς ήταν εκεί!Σε κάθε μια υπήρχε ένα γράμμα! Τις άφησα πάνω στο γραφείο και άρχισα να τις συνδυάζω...6 πέτρες , 6 γράμματα...Μέχρ ι το πρωί κατάφερα να σχηματίσω τη φράση...ΜΗ ΦΑΤΕ!!!
#
2013-07-04 10:30
ΗΤΑΝΕ ΠΙΑ ΣΙΓΟΥΡΟ: ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΜΟΥ ΣΤΕΙΛΕΙ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ! ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΛΑΒΩ ΠΟΤΕ! Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΝΟΤΑΝ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ. ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΜΥΣΤΗΡΙΟΔΗΣ ΤΥΠΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ; ΕΙΧΕ ΣΤ΄ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ Ή ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΛΕΞΕΙΣ. ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΩς ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΑΝΟΙΧΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΩ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΠΕΤΡΕΣ Ή ΑΛΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ!
#
2013-07-04 12:20
Το πρωί έφαγα το πρωινό μου (πλούσιο σε υδατάνθρακες και ιχνοστοιχεία) και ξανακοίταξα τις πέτρες μου πριν ξεκινήσουμε για το μπάνιο. είχα έξι γράμματα τρία σύμφωνα και τρια φωνήεντα: η, α, ε, μ, φ, τ. Με λίγη υπομονή, καθαρό μυαλό και γεμάτο στομάχι, σχημάτισα πάνω στο τραπεζάκι του μπαλκονιού: η μ ε τ α φ, η μεταφ, θα μπορούσε να λέει:"η μεταφορά"... Πρέπει να προσέχω, σίγουρα θα μου στείλουν και άλλα στοιχεία!
#
2013-07-04 17:17
Ξαφνικά, εκεί που καθόμασταν με τη μαμά , μου είπε ότι θα πήγαινε για λίγο στην πόλη. Μου τόνισε πως δεν έπρεπε να κουνηθώ απ' το ξενοδοχείο μέχρι να γυρίσει.Όταν σηκώθηκε απ΄τη θέση της ,πήρε την τσάντα της. Όμως, στο άλλο της χέρι είδα έκπληκτος πως κρατούσε έναν μαύρο, μυστηριώδη..... κουβά! Από την έκπληξή μου παραλίγο να χύσω το γάλα μου! Αυτό δεν το περίμενα. Ξεγλίστρησα σαν νυφίτσα και άρχισα να την παρακολουθώ...
#
2013-07-04 17:50
Δεν είχα καιρό για χάσιμο. Την ακολούθησα με σιγανά βήματα. Είμαι σίγουρος πως δεν πρόκειται να με δει. Άλλωστε έχω κατασκοπεύσει τόσες πολλές φορές... Που να πηγαίνει όμως; Για μια στιγμή σήκωσα το βλέμμα μου στο παράθυρο του δωματίου μας. Μια σκιά βρισκόταν πίσω από την κουρτίνα. Ποιός να ήταν άραγε; Ποιός περίμενε να βγω από το δωμάτιο και τί ήθελε να ψάξει; Γιατί η μαμά μου πήρε τον κουβά μαζί της; Σκέφτηκα να ανέβω στο δωμάτιο προσποιούμενος ότι κάτι ξέχασα. Ανέβηκα γρήγορα τις σκάλες και μπήκα με φόρα στο δωμάτιο, Δεν υπήρχε κανείς! Ήταν κάποιος άραγε; Ή μήπως δεν είδα καθαρά;
#
2013-07-04 21:47
Εκείνη τη στιγμή που σκεφτωμουνα όλα αυτα, ακούστικε ένα τακ και έπεσε μπροστά στα πόδια μου μια ακόμα πέτρα. Λίγο μεγαλύτερη αυτή τη φορά με δεμένο ένα χαρτάκι πάνω της. Για μια στιγμή δεν ήξερα τι να κάνω: να τρέξω προς το παράθυρο που η σκιά απομακρινόταν ή να πιασω τη πετρα; Μέχρι να το σκεφτώ ο άγνωστος είχε πηδήξει από το μπαλκόνι στο δρόμο (το δωμάτιό μας ήταν στον πρώτο όροφο) και έτσι έσκυψα να πιάσω την πέτρα. Βιαστικά ξετύλιξα το σπάγκο που ήταν δεμένο το σημείωμα και κοίταξα το χαρτί. Έγραφε απάνω 8-7-2013. Μια ημερομηνία! Σε τέσσερις μέρες δηλαδή...
#
2013-07-05 21:59
(Σ' αυτό το γρίφο που έχει μέσα τα περισσότερα γράμματα της μ ε τ ά φ ρ α σ η ς, η Μεταφράστρια δεν μπορεί ν' αντισταθεί). Για καλό και για κακό, έψαξα κάτω από το κρεβάτι, πίσω από τις κουρτίνες, ακόμα και μέσα στο ντους. Κανείς.
Βγήκα στο μπαλκόνι, κοίταξα τη θάλασσα κι έβαλα στο στόμα μου μια Κάρπεντερ. Είχα φτάσει σε αδιέξοδο. Κι όταν είμαι σε αδιέξοδο, πάντα σκέφτομαι καλύτερα με μια Κάρπεντερ στο στόμα μου.
Βγήκα στο μπαλκόνι, κοίταξα τη θάλασσα κι έβαλα στο στόμα μου μια Κάρπεντερ. Είχα φτάσει σε αδιέξοδο. Κι όταν είμαι σε αδιέξοδο, πάντα σκέφτομαι καλύτερα με μια Κάρπεντερ στο στόμα μου.
#
2013-07-05 22:30
Αφού είχα φτάσει σε αδιέξοδο με αυτόν που πέταξε την πέτρα με την μυστηριώδη ημερομηνία, έτρεξα να προλάβω τη μαμά μου. Ήμουν σίγουρος ότι θα την έβρισκα στην ψαροταβέρνα. Μόλις έφτασα εκεί την είδα να μιλάει με τον σερβιτόρο. Γίνεται η μαμά μου να είναι μπλεγμένη σε αυτό το μυστήριο; "Παρακαλώ να μου τηγανίσετε αυτές τις κουτσομούρες. Αρέσουν πολύ στον Κλουζ", την άκουσα να λέει. Ουφ, τελικά η μαμά μου δεν είχε σχέση με αυτήν την υπόθεση.
#
2013-07-06 10:25
Έφτασε το μεσιμέρι και ήταν ώρα για ξεκούραση. Η μαμά μου ξάπλωσε και μου είπε να κάνω το ίδιο. Ενώ ξάπλωσα και έκλεισα τα μάτια μου, δεν κοιμόνουν στα αλήθινα, σκεφτόμουν για την γυαλιστερή πέτρα. Μόλις επιπεβαίωσα πως η μαμά αποκοιμήθηκε, βγήκα στις μύτες των ποδιών μου έξω από το ξενοδοχείο μας. Έξω δεν κυκλοφορούσε ψυχή, δηλαδή μπροστά μου απλονόταν ένας έρημος δρόμος. Έτσι μπορούσα να ξεκινήσω χωρίς εμπόδια την έρευνά μου! Γύρισα στην παραλία για να ψάξω για τις γυαλιστερές πέτρες. Εκεί συνάντησα ενάν παππού με γένια, ο οποίος με ρώτησε τι κανώ εδώ τέτοια ώρα μόνος μου. Του είπα ότι ψάχνω για τις γυαλιστερές πέτρες. Τα μάτια του παππού γύαλισαν ξαφνικά! Μου χαμογέλασε μυστήρια και είπε πως υπάρχει μεγάλη ιστορία πίσω από αυτό. "Αλλά για να καταφέρεις να τις βρεις, μικρέ μου ταξιδιώτη, πρέπει να έχεις ατσάλινα νεύρα", - μου είπε. Είσαι έτοιμος για την μεγάλη περιπέτεια; Χώρις δεύτερη σκέψη απάντησα με ένα ΝΑΙ!
#
2013-07-06 13:48
΄΄Τότε μικρέ μου΄΄,είπε ο παππούς με τα μακρυά κόκκινα γένια,΄΄πήγαινε στην ψαροταβέρνα του Θανάση στις 8 Ιουλίου.Πρόσεχε όμως! Μην κάνεις τον παραμικρό θόρυβο!΄΄ Αμέσως ήρθε στο μυαλό μου το μήνυμα της πέτρας:8-7-2013 ! Μέχρι να συνέλθω απ΄την έκπληξη και να κάνω μία τελευταία ερώτηση, ο παππούς είχε εξαφανιστεί...
#
2013-07-07 10:11
Αυτή η μυστηριώδης συνάντηση με έβαλε σε σκέψεις. Ο τύπος αυτός που έμοιαζε με Ολλανδό τουρίστα, με τα κόκκινα γένια τα ξύλινα τσόκαρα και το φανταχτερό πουκάμισο μου φαινόταν γνωστός. Εβγαλα το σημειοματάριο μου και προσπάθησα να κάνω μια ζωγραφιά του... Ναι ήμουν σίγουρος τώρα: Τα γένια ήταν ψευτικα. Χωρις τα γένια είναι ο ίδιος ο σερβιτορος της ταβέρνας του Θανάση. Φυσικά! αυτός μου στέλνει τα μηνύματα, του είναι πολύ ευκολο να βάλει κρυφά τις χαραγμένες πέτρες στο δικό μου φαγητό και αν άκουσε τη μαμά (που την άκουσε όλη ταβέρνα) να λέει φωναχτά πόσο ευχαριστημένη είναι από το ξενοδοχείο που μένουμε πάνω από το φούρνο (και που πόσα ξενοδοχεία έχει στον Πλατύ γιαλό που στο ισόγειο να έχουν φούρνο...) με παρακολούθησε και πέταξε την πέτρα με το σημείωμα. Τώρα όλα ξεκαθάριζαν. Πρέπει να μάθω τι θέλει αυτός ο τύπος και πως τον λένε.
Καθώς σκεφτώμουνα όλα αυτά κα ξεδίπλωνα την τελευταία Κέρπεντερ που είχα, κλώτσησα μια ακόμα πέτρα στην παραλία (είχε πολλές) και πρόσεξα άλλο ένα δεμένο χαρτάκι πάνω της...
Καθώς σκεφτώμουνα όλα αυτά κα ξεδίπλωνα την τελευταία Κέρπεντερ που είχα, κλώτσησα μια ακόμα πέτρα στην παραλία (είχε πολλές) και πρόσεξα άλλο ένα δεμένο χαρτάκι πάνω της...
#
2013-07-07 15:19
Πλησίασα την πέτρα και την σήκωσα, τι άραγε να έγραφε πάνω στο χαρτάκι; Ξετύλιξα το σκοινί και γύριζα το χαρτάκι, έγραφε "3 το μεσημέρι". Ξεκίνησα να κλοτσάω και άλλες πέτρες γύρω μου μήπως θα έβρισκα και άλλα χαρτάκια για να μαζέψω περισσότερα στοιχεία. ΤΙΠΟΤΑ... Λοιπόν, σήμερα είναι 7 Ιουλίου, οπότε έχω μόνο μια μέρα να σκεφτώ τι θα κάνω αύριο στις 3 το μεσημέρι και που πρέπει να πάω. Χρειάζομαι χρόνο να μείνω μόνος μου, να μη με ενοχλεί κανείς για να μελετήσω την υπόθεση. Έτρεξα γρήγορα στο ξενοδοχείο, αλλά να μη με δει κανείς μπήκα από την πίσω πόρτα. Έφτασα στο δωμάτιό μας, η μαμά ακόμα κοιμόταν. Έβαλα ένα ποτήρι κρύο γάλα, άναψα τον ανεμιστήρα, έβγαλα όλες τις πέτρες και τις ακούμπησα πάνω στο τραπεζάκι, άνοιξα το τετράδιο μου με τις σημειώσεις και ξεκίνησα να γράφω τι θα μου χρειαστεί να έχω μαζί μου αύριο.
#
2013-07-08 19:39
Πριν σκεφτω να γραψω κατι, ακουσα ενα χτυπημα στο παραθυρο μου. Πλησιασα και κοιταξα εξω. Ηταν η Δαφνη και μου εκανε νοημα να κατεβω! Αφου η μαμα μου εβλεπα οτι κοιμοταν πολυ βαθια, εφυγα ξανα με σιγανα βηματα να βρω τη φιλη μου. Κοιταζοντας την καλα καλα, καταλαβα οτι ηταν η σερβιτορα της ταβερνας. Μαζι της ηταν και ο Φωτης, ο σερβιτορος. Η Δαφνη μου ειπε οτι ο Φωτης ειναι ο αντρας της και οτι βοηθαει στην ταβερνα οταν εκεινος δεν μπορει. Α! Τωρα αρχιζουν να ξεκαθαριζουν τα πραγματα. Περιμενα να μου δωσουν και αλλες πληροφοριες...
#
2013-07-09 09:45
Μου έδωσαν δύο βασικές πληροφορίες. Πρώτον ότι είναι ερασιτέχνες ντεντέκτιβς (συνάδελφοί μου!) και δεύτερον ότι είχαν ένα σχέδιο να ξεφύγω απ' τη μαμά την ώρα του κρίσιμου ραντεβού. Μέχρι τότε έπρεπε να κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά...
Μου έδωσαν δύο βασικές πληροφορίες. Πρώτον ότι είναι ερασιτέχνες ντεντέκτιβς (συνάδελφοί μου!) και δεύτερον ότι είχαν ένα σχέδιο να ξεφύγω απ' τη μαμά την ώρα του κρίσιμου ραντεβού. Μέχρι τότε έπρεπε να κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά...
#
2013-07-09 10:37
Ωραία η ιδέα να έρθει και η Δάφνη στην Ελλάδα. Και η σχέση της με τον Φώτη μπορεί να βοηθήσει στην ιστορία. Το πρώτο πράγμα όμως που θα ρωτούσε ο Κλουζ θα ήταν: «Πως βρέθηκες εσύ εδώ Δάφνη;» και μετά: «Τι συμβαίνει με την ταβέρνα του Θανάση» και... «Τι κάνετε εσείς εκεί;» και... «γιατί μου στέλνετε μηνύματα κρυφά; Ποιός σας παρακολουθεί;».
Ένας σωρός ερωτήματα που σίγουρα πρέπει να απαντηθούν.
Εμπρός συνεχίστε!
Ένας σωρός ερωτήματα που σίγουρα πρέπει να απαντηθούν.
Εμπρός συνεχίστε!
#
2013-07-10 12:05
Καθώς η οκτώ του μήνα είχε περάσει και δεν κατάφερα τίποτα, έπρεπε τώρα να βάλω τα δυνατά μου. Ευτυχώς η Δάφνη είχε φέρει μαζί της οκτώ κουτιά από τις αγαπξμένες μου τσίχλες, τις πολύτιμες Κάρπεντερ. Απορώ πως ζουν στην Ελλάδα χωρίς τις ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ αυτές τσίχλες! Μόλις μου πρόσφερε η Δάφνη τις τσίχλες και έβαλα στο στόμα μου μία, το μυαλό μου καθάρισε! Τα κατάλαβα όλα μόνος μου. Η Δάφνη βρισκόταν στη Σίφνο καλεσμένη του Φώτη που δούλευε σαν σερβιτόρος στην ταβέρνα του Θανάση. Κάτι ύποπτο γινότανε εκεί και ο Φώτης είχε ζητήσει τη βοήθεια της. Για να μπορέσει να παρουσιαστεί η Δάφνη στο εστιατόριο, προσποιήθηκε τη γυναίκα του Φώτη και δούλευε εκεί όταν αυτός είχε ρεπό. Μόλις κατάλαβε η Δάφνη πως και εγώ, εντελώς τυχαία, βρισκόμουν στο νησί, προσπάθησαν να επικοινωνήσουν μαζί μου βάζοντας πετρούλες με μηνύματα στα φαγητά που παράγγελνα. Κάποιος όμως από την κουζίνα βρήκε μερικές από τις πέτρες-μηνύματα , τους πήρε μυρωδιά και κατηγόρησε τον Φώτη στο αφεντικό του, τον Θανάση, ότι σαμποτάρει την ταβέρνα για να διώξει τους πελάτες. Δήθεν ότι με τις πέτρες θα έσπαγαν τα δόντια τους και θα πήγαιναν στον μοναδικό οδοντογιατρό του χωριού, που θα έκανε φυσικά χρυσές δουλειές, αλλά τύχαινε να είναι ξάδερφος του Φώτη (αυτό, το τελευταίο ήταν αλήθεια). Έτσι ο Θανάσης, έδιωξε το Φώτη από την ταβέρνα και γι 'αυτό αναγκάστηκε να με επισκεφτεί στο ξενοδοχείο και να μεταμφιεστεί για να μου μιλήσει στην παραλία.
Το μόνο που έμενε πια ήταν να μάθω τι προσπαθούσαν τόσο καιρό να μου πουν. Και θα το μάθω τώρα!
Το μόνο που έμενε πια ήταν να μάθω τι προσπαθούσαν τόσο καιρό να μου πουν. Και θα το μάθω τώρα!
#
2013-07-10 13:32
Ξαφνικά εκεί που καθόμασταν και είχαμε ανοίξει ήδη το πρώτο πακέτο ένας γέρος μας πλησίασε και μπήκε μέσα στην αυλή του ξενοδοχείου.Εγώ τον αναγνώρισα αμέσως.Ήταν ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου που μάλλον γυρνούσε από τα πρωινά ψώνια.(Η μαμά μου βλέπετε είχε φροντίσει να μου γνωρίσει όλο το προσωπικό του ξενοδοχείου από την κοπέλα στη ρεσεψιόν,το μάγειρα μέχρι και την καθαρίστρια.)Όμ ως για μια στιγμή.Πρωινά ψώνια στις πέντε η ώρα το πρωί;Τον καλημέρισα με ειρωνικό τόνο και τον ρώτησα πως πάνε τα αρθριτικά του.Αυτός γύρισε και με κοίταξε με ένα βλέμμα που έβγαζε φλόγες.Συνέχισε να περπατάει με το (όχι και τόσο αργό)βήμα του προς την πόρτα του ξενοδοχείου,ότα ν κάτι μακρόστενο έπεσε από τη τσάντα για τα ψώνια που κρατούσε.Πήγα να του φωνάξω ότι κάτι τουτ έπεσε όμως αυτός έγινε άφαντος σε ένα δευτερόλεπτο.Γύ ρισα προς τη μεριά των παιδιών όμως αυτοί συζητούσαν μεταξύ τους σαν να μην είχε γίνει τίποτα.Πλησίασα με αργά βήματα το παράξενο αντικείμενο και είδα ότι ήταν ένα καλάμι ψαρέματος.Ή μάλλον όχι "ένα" καλάμι ψαρέματος αλλά "το" καλάμι ψαρέματος που κρατούσε ο φίδης την ημέρα που τον είδα μαζί με τον τουρίστα να γεμίζει τα ψάρια με πέτρες!Τα παιδιά με κοίταξαν και είπαν ότι πρέπει να φυγουν και ότι θα ξανάρθουν αύριο και κάτι άλλα τέτοια μασημενα λόγια.Τότε κατάλαβα ότι πρέπει να αναλάβω μόνος μου δράση χωρίς τη βοήθεια της Δάφνης και του Φώτη για την ώρα.Έπιασα το καλάμι στα χέρια μου και ανέβηκα τρέχοντας τις σκάλες.Κόντεψα να μπουρδουκλωθώ στη γάτα του μάγειρά που χώθηκε ανάμεσα στα πόδια μου την ώρα που που πήγαινά να πατήσω στο τελευταίο σκαλί.
Άνοιξα με δύναμη την πόρτα και βρέθηκα πρόσωπο με πρόσωπο με τη μαμά μου!Φαίνεται πως ήταν αγουροξυπνημένη γιατί δεν με ρώτησε τι έκανα έξω απ'το δωμάτιο ξημερώματα ούτε τι κάνω με αυτό το καλάμι στα χέρια μου απλά μου είπε ότι θα πάει να αγοράσει γάλα γιατί μας τελείωσε.Μόλις έκλεισε η πόρτα πίσω μου αμέσως κάθισα στο μικρό γραφειάκι του δωματίου και άρχισα να εξετάζω το καινούριο στοιχείο.Αυτό το καλάμι δεν είχε τίποτα το παράξενο εκτός από μια ρωγμή.Πήρα το προσκοπικό μου σουγιαδάκι και άρχισα να ανοίγω τη ρωγμή.Το ξύλο υποχώρησε σχεδόν αμέσως και το καλάμι άνοιξε στη μέση εμφανίζοντας ένα χαρτί.Τό ξεδίπλωσα και είδα οτι ήταν ένας χάρτης του νησιού που είχε σημειωμένα έξι μέρη.Τα έξι μέρη ήταν σημειωμένα με τα έξι γράματα που ήταν χαραγμένα στις πέτρες!Είχα πολλά ερωτήματα να απαντήσω.Ποιός ήταν αυτός ο γέρος;Και τι σήμαιναν αυτά ΄τα έξι μέρη;Για την ώρα 'ενα είναι σίγουρο θα πέσω να κοιμηθώ.Αμέσως!
Άνοιξα με δύναμη την πόρτα και βρέθηκα πρόσωπο με πρόσωπο με τη μαμά μου!Φαίνεται πως ήταν αγουροξυπνημένη γιατί δεν με ρώτησε τι έκανα έξω απ'το δωμάτιο ξημερώματα ούτε τι κάνω με αυτό το καλάμι στα χέρια μου απλά μου είπε ότι θα πάει να αγοράσει γάλα γιατί μας τελείωσε.Μόλις έκλεισε η πόρτα πίσω μου αμέσως κάθισα στο μικρό γραφειάκι του δωματίου και άρχισα να εξετάζω το καινούριο στοιχείο.Αυτό το καλάμι δεν είχε τίποτα το παράξενο εκτός από μια ρωγμή.Πήρα το προσκοπικό μου σουγιαδάκι και άρχισα να ανοίγω τη ρωγμή.Το ξύλο υποχώρησε σχεδόν αμέσως και το καλάμι άνοιξε στη μέση εμφανίζοντας ένα χαρτί.Τό ξεδίπλωσα και είδα οτι ήταν ένας χάρτης του νησιού που είχε σημειωμένα έξι μέρη.Τα έξι μέρη ήταν σημειωμένα με τα έξι γράματα που ήταν χαραγμένα στις πέτρες!Είχα πολλά ερωτήματα να απαντήσω.Ποιός ήταν αυτός ο γέρος;Και τι σήμαιναν αυτά ΄τα έξι μέρη;Για την ώρα 'ενα είναι σίγουρο θα πέσω να κοιμηθώ.Αμέσως!
#
2013-07-10 17:17
Άνοιξα τον ανεμιστήρα( από πρωί πρωί κάνει ζέστη στην Ελλάδα τα καλοκαίρια ,βλέπετε) και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Το πρόβλημα ήταν ότι δε μπορούσα να κοιμηθώ με τίποτα. Τα νέα στοιχεία δε μ' άφηναν να ησυχάσω λεπτό. Έτσι για να μπορέσω να ξεκουραστώ επιτέλους , και κυρίως να μαζέψω περισσότερες πληροφορίες, αποφάσισα μόλις ξυπνήσω να ζητήσω απ΄τη μαμά να επισκεφτούμε τα σημειωμένα μέρη του χάρτη. Θ α της έλεγα, τάχα, ότι εκεί άκουσα πως έχει υπέροχες παραλίες με καθαρά νερά.Τις καλύτερες του νησιού! Δε μπορεί θα την έπειθα! Έτσι σιγά σιγά ,μην αντέχοντας άλλο το ξενύχτι, αποκοιμήθηκα... .
#
2013-07-11 16:44
όταν βγήκα από την τουαλέτα σκεφτικός, είδα τη μητέρα μου να βγάζει από την τσάντα το πορτοφόλι της, σημάδι πως ετοιμαζόταν να πληρώσει για να φύγουμε.Με έπιασε τρόμος,καθώς είχα την πρόθεση να κάνω μια μικρή έρευνα.Η μαμά όμως δεν θα θυσίαζε τον τρίωρο μεσημεριάτικο υπνάκο της για να με περιμένει να τελειώσω την έρευνα.Ευτυχώς, ο σερβιτόρος μάλλον κατάλαβε τι πήγαινε να κάνει η μαμά γιατί είπε
-κυρία,πολύ τον συμπάθησα τον Κλουζ σας και θέλω να του κάνω ένα δώρο.Να τον πάρω μαζί μου σε λίγο που θα πάω για ψάρεμα!
-Δεν ξέρω αν ...αλλά γιατί όχι.Σύμφωνοι λοιπόν!
-Τέλεια!
-Κλουζ, να είσαι πίσω στις 6.
-Όκει μαμά!
-Καλή διασκέδαση!
- Ουφ!θεέ μου ευτυχώς.Έφυγε.Τ ώρα ώρα για...Μα,μια στιγμή.Πώς ήξερε ο σερβιτόρος το όνομα μου;Πώς κατάλαβε αμέσως ότι ήθελα να μείνω για παρακολούθηση;Ύ ποπτα όλα αυτά.Πολύ ύποπτα.Πρέπει να κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά.Η υπόθεση όλο και μπλέκεται.Πρέπε ι πρώτα απ΄ όλα να βρω μια γωνιά που να μπορώ να παρακολουθώ όλο το χώρο με τα τραπέζια των πελατών,αλλά και να ρίχνω και καμιά ματιά στο σερβιτόρο
Βρήκα αυτό ακριβώς αυτό που ήθελα δίπλα σε έναν αυτόματο πωλητή αναψυκτικών.Είχ α και ψιλά μαζί μου,οπότε πήρα μια λεμονάδα.Δεν ήταν όπως της Όλγας,αλλά τι να κάνουμε.Από ένα παράθυρο μπορούσα να βλέπω τα πάντα μέσ΄το μαγαζί.Πέρασαν δυο ώρες απέραντης βαρεμάρας.Πάλι καλά που είχα φροντίσει να προμηθευτώ με κάρπεντερ πριν φύγω.Βρήκα και ένα αναποδογυρισμέν ο καφάσι το οποίο ήταν ότι πρέπει για να καθίσω.Δεν εντόπισα καμιά άλλη ύποπτη κίνηση του σερβιτόρου αλλά ούτε και των πελατών .
Πάνω που έλεγα ότι θα τελείωνε άδοξα η παρακολούθησή μου, είδα να μπαίνει στην ταβέρνα ένας περίεργος πελάτης.Είχε ένα μουστάκι που φαινόταν από χιλιόμετρα μακριά πως ήταν ψεύτικο. Φορούσε ένα λουλουδάτο γαλάζιο πουκάμισο , αλλά δε φαινόταν για τουρίστας.Κοιτο ύσε συνέχεια γύρω του σαν να φοβόταν κάτι , ή κάποιον.Ο σερβιτόρος μόλις τον είδε, πήρε αδιάφορα την παραγγελία του αλλά όταν του γύρισε την πλάτη , μου έκανε απεγνωσμένα νοήματα με το κεφάλι, κι έπειτα χάθηκε στην κουζίνα .
Εγώ το έπιασα το νόημα . Περίμενα ώσπου να τελειώσει το φαγητό του . Κοίταξαν το ρολόι μου .Πέντε παρά είκοσι. Είχα ακόμα χρόνο . Ακριβώς όμως τη στιγμή που έσκυβα πάνω στο ρολόι μου , ο ύποπτος βγήκε από το μαγαζί και επιτόπου άρχισε να τρέχει . Στην ευχή!! ! Με είχε πιάσει στον ύπνο .Άρχισα να τρέχω από πίσω του προσπαθώντας να μην τον χάσω από τα μάτια μου . Τρέχαμε για περίπου δέκα λεπτά . Κάποια στιγμή φτάσαμε έξω από ένα διώροφο παλιό σπίτι . Στην πόρτα καθόταν ένας κύριος που φαινόταν να περίμενε κάποιον. Μόλις είδε τον τύπο με το ψεύτικο μουστάκι του φώναξε
-κυρία,πολύ τον συμπάθησα τον Κλουζ σας και θέλω να του κάνω ένα δώρο.Να τον πάρω μαζί μου σε λίγο που θα πάω για ψάρεμα!
-Δεν ξέρω αν ...αλλά γιατί όχι.Σύμφωνοι λοιπόν!
-Τέλεια!
-Κλουζ, να είσαι πίσω στις 6.
-Όκει μαμά!
-Καλή διασκέδαση!
- Ουφ!θεέ μου ευτυχώς.Έφυγε.Τ ώρα ώρα για...Μα,μια στιγμή.Πώς ήξερε ο σερβιτόρος το όνομα μου;Πώς κατάλαβε αμέσως ότι ήθελα να μείνω για παρακολούθηση;Ύ ποπτα όλα αυτά.Πολύ ύποπτα.Πρέπει να κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά.Η υπόθεση όλο και μπλέκεται.Πρέπε ι πρώτα απ΄ όλα να βρω μια γωνιά που να μπορώ να παρακολουθώ όλο το χώρο με τα τραπέζια των πελατών,αλλά και να ρίχνω και καμιά ματιά στο σερβιτόρο
Βρήκα αυτό ακριβώς αυτό που ήθελα δίπλα σε έναν αυτόματο πωλητή αναψυκτικών.Είχ α και ψιλά μαζί μου,οπότε πήρα μια λεμονάδα.Δεν ήταν όπως της Όλγας,αλλά τι να κάνουμε.Από ένα παράθυρο μπορούσα να βλέπω τα πάντα μέσ΄το μαγαζί.Πέρασαν δυο ώρες απέραντης βαρεμάρας.Πάλι καλά που είχα φροντίσει να προμηθευτώ με κάρπεντερ πριν φύγω.Βρήκα και ένα αναποδογυρισμέν ο καφάσι το οποίο ήταν ότι πρέπει για να καθίσω.Δεν εντόπισα καμιά άλλη ύποπτη κίνηση του σερβιτόρου αλλά ούτε και των πελατών .
Πάνω που έλεγα ότι θα τελείωνε άδοξα η παρακολούθησή μου, είδα να μπαίνει στην ταβέρνα ένας περίεργος πελάτης.Είχε ένα μουστάκι που φαινόταν από χιλιόμετρα μακριά πως ήταν ψεύτικο. Φορούσε ένα λουλουδάτο γαλάζιο πουκάμισο , αλλά δε φαινόταν για τουρίστας.Κοιτο ύσε συνέχεια γύρω του σαν να φοβόταν κάτι , ή κάποιον.Ο σερβιτόρος μόλις τον είδε, πήρε αδιάφορα την παραγγελία του αλλά όταν του γύρισε την πλάτη , μου έκανε απεγνωσμένα νοήματα με το κεφάλι, κι έπειτα χάθηκε στην κουζίνα .
Εγώ το έπιασα το νόημα . Περίμενα ώσπου να τελειώσει το φαγητό του . Κοίταξαν το ρολόι μου .Πέντε παρά είκοσι. Είχα ακόμα χρόνο . Ακριβώς όμως τη στιγμή που έσκυβα πάνω στο ρολόι μου , ο ύποπτος βγήκε από το μαγαζί και επιτόπου άρχισε να τρέχει . Στην ευχή!! ! Με είχε πιάσει στον ύπνο .Άρχισα να τρέχω από πίσω του προσπαθώντας να μην τον χάσω από τα μάτια μου . Τρέχαμε για περίπου δέκα λεπτά . Κάποια στιγμή φτάσαμε έξω από ένα διώροφο παλιό σπίτι . Στην πόρτα καθόταν ένας κύριος που φαινόταν να περίμενε κάποιον. Μόλις είδε τον τύπο με το ψεύτικο μουστάκι του φώναξε
#
2013-07-14 17:32
Μόλις ξύπνησα, ( μετά από την τουαλέτα και ένα δροσιστικό ντουζ) κάθισα για πρωινό στο μπαλκόνι. Η μαμά μου είχε αγοράσει φρέσκα κουλουράκια ( ας είναι καλά ο φούρνος κάτω απ' το ξενοδοχείο). Άρχισα την κουβέντα με τη μαμά. Της είπα (σύμφωνα με το τέλειο σχέδιό μου), για τα μέρη του χάρτη.Ευτυχώς πείσθηκε! Της τα λεγα τόσο ωραία...
#
2013-07-15 23:29
με αυτήν την υπόθεση. Το βράδυ όταν η μαμά μου είχε κοιμηθεί για τα καλά άνιξα την πόρτα. Έτριζε πολή και για αυτό φοβόμουν μην με ακούσει. Όταν κατάφερα να βγω χωρίς να με ακουσει
έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Έβαλα δύο ΚΑΡΠΕΝΤΕΡ στο στόμα μου και έτρεξα για τη ταβέρνα του Θανάση. Είδα ένα κάδο ανακύκλωσης και πήγα από πίσω για να παρακολουθώ απο κρυφά ότι γίνεται. Μετά από 3 ώρες στις 3ης και 40. Άκουσα κάτι πατιμασιές κοίταξα κρυφά βέβαια και θα σας περιγράψω ποιος είδα. Τον Φίδη απο την υπόθεση της αγαπημένες μου τσιχλόφουσκες ΚΑΡΠΕΝΤΕΡ καιτον Κίνγκ. Ο Κίνγκ είχε πάρει ένα καινούριο καπέλο εγώ τώρα όμως είχα τώρα δύο καπέλα . ο Κίνγκ έβγαλε ένα κλειδι και μπήκε μέσα στην ταβέρνα. Τότε
έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Έβαλα δύο ΚΑΡΠΕΝΤΕΡ στο στόμα μου και έτρεξα για τη ταβέρνα του Θανάση. Είδα ένα κάδο ανακύκλωσης και πήγα από πίσω για να παρακολουθώ απο κρυφά ότι γίνεται. Μετά από 3 ώρες στις 3ης και 40. Άκουσα κάτι πατιμασιές κοίταξα κρυφά βέβαια και θα σας περιγράψω ποιος είδα. Τον Φίδη απο την υπόθεση της αγαπημένες μου τσιχλόφουσκες ΚΑΡΠΕΝΤΕΡ καιτον Κίνγκ. Ο Κίνγκ είχε πάρει ένα καινούριο καπέλο εγώ τώρα όμως είχα τώρα δύο καπέλα . ο Κίνγκ έβγαλε ένα κλειδι και μπήκε μέσα στην ταβέρνα. Τότε
#
2013-07-16 20:35
καθώς η συζήτηση με τη μαμά συνεχιζόταν, είδα ένα θάμνο στην αυλή να κουνιέται και ένα χέρι να με χαιρετάει! Κατάλαβα ότι ήταν η Δάφνη ή ο Φώτης που μάλλον κάτι ήθελαν να μου πουν. Τώρα τι δικαιολογία να βρω στη μαμά για να φύγω; Σηκώθηκα δήθεν αδιάφορα, πλησίασα στο κάγκελο και είπα όσο πιο δυνατά μπορούσα: «λέω να πεταχτώ κάτω μεχρι το φούρνο για αμυγδαλωτά, να έχουμε να μασουλάμε κάτι στο δρόμο...» Δεν περίμενα φυσικά απάντηση από τη μαμά, πετάχτηκα έξω από το δωμάτιο και έτρεξα στο φούρνο να συναντήσω τον επισκέπτη μου. Τελικά ήταν η Δάφνη. Της είπα γρήγορα -γρήγορα τα νέα και της ζήτησα να προσέχει τι θα γίνεται στην ταβέρνα όσο θα έλειπα. Μου είπε τότε ότι και αυτήν και τον Φώτη τους είχε απολύσει ο Θανάσης και ότι θα έκλεινε την ταβέρνα για λίγες μέρες για να πάει στην Αθήνα.
«Τέλεια» είπα εγώ, «τότε θα έρθετε μαζί μας. Είπαμε με τη μαμά να ξεκινήσουμε αυριο το πρωί την εκδρομή μας. Θα πάμε στην Απολονία (γιατί όλοι οι δρόμοι από 'κει περνάνε) και μετά στο Κάστρο που είναι η πρώτη τοποθεσία στο χάρτη».
«Μμμμ... ωραία ιδέα Κλουζ» είπε η Δάφνη, «πρέπει όμως να το συζητήσω και με τον Φώτη. Και στη μαμά σου τι θα πούμε;»
«Τέλεια» είπα εγώ, «τότε θα έρθετε μαζί μας. Είπαμε με τη μαμά να ξεκινήσουμε αυριο το πρωί την εκδρομή μας. Θα πάμε στην Απολονία (γιατί όλοι οι δρόμοι από 'κει περνάνε) και μετά στο Κάστρο που είναι η πρώτη τοποθεσία στο χάρτη».
«Μμμμ... ωραία ιδέα Κλουζ» είπε η Δάφνη, «πρέπει όμως να το συζητήσω και με τον Φώτη. Και στη μαμά σου τι θα πούμε;»
#
2013-07-21 18:57
Γύρισα γρήγορα γρήγορα στο μπαλκόνι να πιω το υπόλοιπο γάλα μου. Η μαμά με κοίταξε παραξενεμένη Ουπς! Τελικά ακούει όλα όσα λέω Φθηνά τη γλίτωσα.
#
2013-07-28 12:52
ξεκινήσαμε να πάμε στην τοποθεσία με το γραμμα Η, που ήταν μια μικρή παραλία πίσω απο ενα λοφάκι κοντα στο ξενοδοχείο.Περπ ατησαμε αρκετή ώρα σε ενα στενο μονοπάτι στους βραχους, και κάποια στιγμή δεν εβλεπα την παραλία. "Φτανουμε νομίζεις μαμά?" . "Ναι, εδω πίσω απο το βραχο ειναι απ'οτι μου ειπαν στον φουρνο".
Πραγματί, σε 5' είδαμε μια μικρή ερημη παραλια με καταγαλανα νερά. Κατηφορίσαμε προς τα εκεί, και με το που έφτασα πέταξα τα ρουχα μου και βούτηξα στη θάλασσα. Με δυο μακροβούτια ήμουν ήδη πολύ βαθιά. Με το έβγαλα το κεφάλι μου απο το νερό είδα ένα μεγάλο πτευρύγιο να με κυνηγάει! Αρχισα να κολυμπάω προς τη στεριά όσο πιο γρήγορα μπορούσα και τότε το πλάσμα πήδηξε εξω απο το νερό και σκέφτηκα ... "αχ! θεούλη μου, μη με φάει τώρα. Χρειάζομαι κι αλλο χρόνο να λυσω το μυστήριο και να γινω καλυτερος ντετέκτιβ και απο τον επιθερωητή Κλουζώ!" Μα...τότε ειδα οτι το πτερυγιο ήταν δελφινιού, και ανακουφισμένος χαλάρωσα για λιγο στο νερό. Το δελφινι έβαλε τη μύτη του πάνω μου. Ξαφνιάστηκα αλλα ήμουν πολύ χαρούμενος. Τι ειναι αυτό? Το δελφίνι ειχε στο στομα του ενα μικρό μπουκαλάκι, που είχε μεσα ενα σημείωμα. Το άνοιξα και ξετύλιξα το χαρτί. Εγραφε ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΓΡΗΓΟΡΑ!! Το δελφινάκι με χτυπησε απαλά στον ώμο και εγω πιάστηκα απο το πτερύγιο του και αρχισαμε να κολυμπαμε πολυ γρήγορα
Πραγματί, σε 5' είδαμε μια μικρή ερημη παραλια με καταγαλανα νερά. Κατηφορίσαμε προς τα εκεί, και με το που έφτασα πέταξα τα ρουχα μου και βούτηξα στη θάλασσα. Με δυο μακροβούτια ήμουν ήδη πολύ βαθιά. Με το έβγαλα το κεφάλι μου απο το νερό είδα ένα μεγάλο πτευρύγιο να με κυνηγάει! Αρχισα να κολυμπάω προς τη στεριά όσο πιο γρήγορα μπορούσα και τότε το πλάσμα πήδηξε εξω απο το νερό και σκέφτηκα ... "αχ! θεούλη μου, μη με φάει τώρα. Χρειάζομαι κι αλλο χρόνο να λυσω το μυστήριο και να γινω καλυτερος ντετέκτιβ και απο τον επιθερωητή Κλουζώ!" Μα...τότε ειδα οτι το πτερυγιο ήταν δελφινιού, και ανακουφισμένος χαλάρωσα για λιγο στο νερό. Το δελφινι έβαλε τη μύτη του πάνω μου. Ξαφνιάστηκα αλλα ήμουν πολύ χαρούμενος. Τι ειναι αυτό? Το δελφίνι ειχε στο στομα του ενα μικρό μπουκαλάκι, που είχε μεσα ενα σημείωμα. Το άνοιξα και ξετύλιξα το χαρτί. Εγραφε ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΓΡΗΓΟΡΑ!! Το δελφινάκι με χτυπησε απαλά στον ώμο και εγω πιάστηκα απο το πτερύγιο του και αρχισαμε να κολυμπαμε πολυ γρήγορα
#
2013-08-07 14:03
Βγήκα στην παραλία. Σκουπ'ιστικα και κάθησα στον ήλιο αγνοόντας τη μαμά που έλεγε να βάλω κι αλλο αντηλιακο και καπέλο. Κάθε φορά που ήτανε να πάω γι α μπάνιο, η μαμά μου εβαζε τόσο αντηλιακό που γινόμουνα άσπρος. Κάθησα λοιπόν στην άμμο, ξάπλωσα πίσω, έκλεισα τα μάτια μου και κοίταξα προς τον ήλιο. Αυτό το παιχνίδι είχα ανακαλύψει στην Ελλάδα που ο ήλιος είναι τόσο δυνατός: Κοιτάς τον ήλιο με κλειστα μάτια και βλέπεις ένα σωρό μωβ και πράσινα σχήματα! Με βοηθούσε να τακτοποιήσω τις σκέψεις μου. Νομίζω πως αυτό ήταν το πιο μπερδεμένο μυστηριώδες μυστήριο της καριέρας μου. Δεν μπορούσα καν να καταλάβω ποιό ήταν το πρόβλημα!
#
2013-08-07 16:07
Αφου το τελευταίο στοιχείο που είχα με οδηγούσε πάλι στην ταβέρνα τοου Θανάση, είπα αδήθεν αδιάφορα: «Ξέρεις μαμά ένα ψαράκι στου Θανάση θα το έτρωγα ευχαρίστως για μεσημέρι...»
Η μαμά τσίμπησε σαν πεινασμένη τσιπούρα και έτσι σε λίγη ώρα βρεθήκαμε, για άλλη μια φορά στην ταβέρνα του Θανάση.
Άλλος σερβιτόρος σήμερα: «Δεν έχουμε ψάρι» είπε, απαντώνατας στην ερώτηση της μαμάς. Άλλο πάλι και τούτο, ψαροταβέρνα χωρίς ψάρι... Χωρίς άλλη σκέψη σηκώθηκα γρήγορα και έτρεξα προς την κουζίνα πριν προλάβει να με σταματήσει κανείς. Υπήρχε μια αναστάτωση στο μαγαζί. έσπρωξα την πόρτα και μπήκα στην κουζίνα. Μπροστά μου είδα τον Θανάση με την τεράστια κοιλιά του και τη λαδωμένη ποδιά, τη Δάφνη και το ΄Φώτη, ανάμεσα σε δεκάδες κασόνια με ψάρια στοιβαγμένα σε όλη την κουζίνα: στο πάτωμα, στους πάγκους, στο νεροχύτη και πάνω στα μάτια της κουζίνας.
Δεν χρειάζεται να έχει κανείς το δαιμόνιο πνεύμα ενός ντετέκτιβ σαν εμένα για να καταλάβει οτι κάτι δεν πήγαινε καλά...
Πριν προλάβω να ανοίξω το στόμα μου έφτασε τρέχοντας και σερβιτόρος, μάλλον λίγο αργά για να με εμποδίσει να μπω στην κουζίνα.
– Δάφνη, θα μου εξηγήσει κανείς επιτέλους τι γίνεται εδώ και τι είναι όλα αυτά τα ψάρια;
Ο κύριος Θανάσης δεν άντεξε και ξέσπασε σε λυγμούς: «καταστράφηκα.. . καταστράφηκα... δεν θα μπορέσω να πουλήσω ποτέ όλα αυτά τα ψάρια... και αφού ακυρώθηκε ο γάμος που θα βρω τα χρήματα για να πληρώσω τους ψαράδες...»
Γύρισα και κοίταξα τη Δάφνη. «Κάποιος παγίδευσε τον Θανάση» είπε, «εδώ και αρκετό καιρό συμβαίνουν περίεργα ατυχήματα στην ταβέρνα» συνέχισε, «γι' αυτό θέλαμε τη βοήθεια σου. Ο Θανάσης φώναξε εμένα για να τον βοηθήσω και εγώ μόλις έμαθα πως είσαι εδώ προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί σου για να μας βοηθήσεις»! Τώρα κάτι είχα αρχίσει να καταλαβαίνω: Με τον Φώτη αρχικά (με τις πετρες στα ψάρια) και με τα μηνύματα ύστερα, προσπαθούσαν να έρθουν σε επαφή μαζί μου η Δάφνη και ο Θανάσης για να τους βοηθήσω με το πρόβλημα τους. Την ίδια στιγμή όμως και κάποιος άλλος ήξερε πως ήμουνα στο νησί και προσπαθούσε να με μπερδέψει στέλνοντας μου ψευτικα στοιχεία και τελικά προσπάθησε να με απομακρύνει από τον Πλατύ Γιαλό και από την ταβέρνα στέλνοντας μου το χάρτη...
Τώρα ήταν η κατάληλη στιγμή, έβαλα μια κάρπερντερ στο στόμα μου και ρώτησα το Θανάση:«Κύριε Θανάση πότε ξεκίνησαν τα προβλήματα σου;» Πριν προλάβει να απαντήσει, η πόρτα της κουζίνας ξαναάνοιξε και είδα με την άκρη του ματιού μου τη μαμά να μπαίνει κι αυτή απορημένη. «που είσαι Κλουζ παιδί μου; Α! γειά σου Δάφνη και 'συ εδώ; Ματι κάνετε όλοι εσείς εδώ και τι είναι όλα αυτα τα ψάρια;
Η μαμά τσίμπησε σαν πεινασμένη τσιπούρα και έτσι σε λίγη ώρα βρεθήκαμε, για άλλη μια φορά στην ταβέρνα του Θανάση.
Άλλος σερβιτόρος σήμερα: «Δεν έχουμε ψάρι» είπε, απαντώνατας στην ερώτηση της μαμάς. Άλλο πάλι και τούτο, ψαροταβέρνα χωρίς ψάρι... Χωρίς άλλη σκέψη σηκώθηκα γρήγορα και έτρεξα προς την κουζίνα πριν προλάβει να με σταματήσει κανείς. Υπήρχε μια αναστάτωση στο μαγαζί. έσπρωξα την πόρτα και μπήκα στην κουζίνα. Μπροστά μου είδα τον Θανάση με την τεράστια κοιλιά του και τη λαδωμένη ποδιά, τη Δάφνη και το ΄Φώτη, ανάμεσα σε δεκάδες κασόνια με ψάρια στοιβαγμένα σε όλη την κουζίνα: στο πάτωμα, στους πάγκους, στο νεροχύτη και πάνω στα μάτια της κουζίνας.
Δεν χρειάζεται να έχει κανείς το δαιμόνιο πνεύμα ενός ντετέκτιβ σαν εμένα για να καταλάβει οτι κάτι δεν πήγαινε καλά...
Πριν προλάβω να ανοίξω το στόμα μου έφτασε τρέχοντας και σερβιτόρος, μάλλον λίγο αργά για να με εμποδίσει να μπω στην κουζίνα.
– Δάφνη, θα μου εξηγήσει κανείς επιτέλους τι γίνεται εδώ και τι είναι όλα αυτά τα ψάρια;
Ο κύριος Θανάσης δεν άντεξε και ξέσπασε σε λυγμούς: «καταστράφηκα.. . καταστράφηκα... δεν θα μπορέσω να πουλήσω ποτέ όλα αυτά τα ψάρια... και αφού ακυρώθηκε ο γάμος που θα βρω τα χρήματα για να πληρώσω τους ψαράδες...»
Γύρισα και κοίταξα τη Δάφνη. «Κάποιος παγίδευσε τον Θανάση» είπε, «εδώ και αρκετό καιρό συμβαίνουν περίεργα ατυχήματα στην ταβέρνα» συνέχισε, «γι' αυτό θέλαμε τη βοήθεια σου. Ο Θανάσης φώναξε εμένα για να τον βοηθήσω και εγώ μόλις έμαθα πως είσαι εδώ προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί σου για να μας βοηθήσεις»! Τώρα κάτι είχα αρχίσει να καταλαβαίνω: Με τον Φώτη αρχικά (με τις πετρες στα ψάρια) και με τα μηνύματα ύστερα, προσπαθούσαν να έρθουν σε επαφή μαζί μου η Δάφνη και ο Θανάσης για να τους βοηθήσω με το πρόβλημα τους. Την ίδια στιγμή όμως και κάποιος άλλος ήξερε πως ήμουνα στο νησί και προσπαθούσε να με μπερδέψει στέλνοντας μου ψευτικα στοιχεία και τελικά προσπάθησε να με απομακρύνει από τον Πλατύ Γιαλό και από την ταβέρνα στέλνοντας μου το χάρτη...
Τώρα ήταν η κατάληλη στιγμή, έβαλα μια κάρπερντερ στο στόμα μου και ρώτησα το Θανάση:«Κύριε Θανάση πότε ξεκίνησαν τα προβλήματα σου;» Πριν προλάβει να απαντήσει, η πόρτα της κουζίνας ξαναάνοιξε και είδα με την άκρη του ματιού μου τη μαμά να μπαίνει κι αυτή απορημένη. «που είσαι Κλουζ παιδί μου; Α! γειά σου Δάφνη και 'συ εδώ; Ματι κάνετε όλοι εσείς εδώ και τι είναι όλα αυτα τα ψάρια;
#
2013-08-26 13:16
Πριν προλάβει κανείς ν' απαντήσει στη μαμά ένας θόρυβος ακούστηκε απ' την πίσω πόρτα. Έτρεξα γρήγορα προς τα εκεί. Το μόνο που πρόλαβα να δω ήταν την πίσω πόρτα να κλείνει και να κλειδώνει!Αμέσω ς έτρεξα στην μπροστινή πόρτα μήπως προλάβω να δω ποιος ήταν κάνοντας το γύρω της ταβέρνας. Με ακολούθησαν και όλοι οι άλλοι. Μόλις έπιασα το πόμολο συνειδητοποίησα πως κι αυτή ήταν κλειδωμένη!Κάπο ιος μας κλείδωσε όλους μέσα στην ταβέρνα!
Έκανα μια μικρή έρευνα και κατάλαβα ότι εκείνος ο καινούριος σερβιτόρος είχε εξαφανιστεί...Α χά!Αυτός μας είχε κλειδώσει! Μα γιατί; Ποιος ήταν τελικά; Τι ήθελε από μας; Κινδυνεύαμε;
Τότε ακούστηκε πάλι η μαμά μου:-Σας ρωτάω για τελευταία φορά . Τι συμβαίνει εδώ;
Έκανα μια μικρή έρευνα και κατάλαβα ότι εκείνος ο καινούριος σερβιτόρος είχε εξαφανιστεί...Α χά!Αυτός μας είχε κλειδώσει! Μα γιατί; Ποιος ήταν τελικά; Τι ήθελε από μας; Κινδυνεύαμε;
Τότε ακούστηκε πάλι η μαμά μου:-Σας ρωτάω για τελευταία φορά . Τι συμβαίνει εδώ;
#
2013-09-10 11:14
Όλοι γύρισαν και κοίταξαν εμένα. Έβαλα το χέρι στην τσέπη, έβγαλα το πακετάκι με τις Κάρπεντερ και με αργές κινήσεις ξεδίπλωσα μία και την έβαλα στο στόμα μου.
– Είναι σίγουρο, είπα, ότι κάτι βρωμάει εδώ...
Στο άκουσμα της λέξης «βρωμάει», ο Θανάσης ξέσπασε σε λυγμούς: Αχ τόσα ψάρια τι θα τα κάνω τώρα... καταστράφηκα...
– Στόχος αυτής της επίθεσης, συνέχισα, είναι σίγουρα ο κύριος Θανάσης και η ταβέρνα του που ήταν γνωστή ως η καλύτερη ψαροταβέρνα του νησιού...
Στο άκουσμα της λέξης «ήταν» ο Θανάσης έβγαλε μια φωνή και σωριάστηκε στο πάτωμα λιπόθυμος.
Αμέσως τρέξαμε όλοι να βοηθήσουμε και τον βάλαμε σε μια καρέκλα με τα πόδια ψηλά. Η δάφνη του έκανε αέρα ενώ η μαμά που είχε στην τσάντα της το κατάλληλο πράγμα για κάθε περίσταση, έβγαλε ένα μικρό μπουκαλάκι που μόλις το μύρισε ο κύριος Θανάσης, συνήλθε αμέσως. Σε λιγότερο από ένα λεπτό, κλαψούριζε πάλι καθώς εγώ συνέχιζα...
– Όσα είπε η Δάφνη προηγουμένως είναι σωστά. Κάποιος παγίδευσε τον Θανάση με σκοπό να τον καταστρέψει. Το ερώτημα όμως είναι ποιος...
Σίγουρα είναι ο ίδιος που προσπάθησε να με παραπλανήσει και να με απομακρύνει από τον Πλατύ γιαλό, ώστε να δράσει ανενόχλητος και όσο εγώ έλειπα, παρουσιάστηκε στον Θανάση και του είπε για το γάμο και τον έβαλε να κάνει τόσες προμήθειες... (Απέφυγα να πω τη λέξη ψάρια καθώς φοβόμουνα για μια νέα κρίση του κυρίου Θανάση) και συνέχισα:
– Σίγουρα αυτός ευθύνεται και για το ότι βρισκόμαστε τώρα κλειδωμένοι εδώ και καθώς ο μόνος που λείπει είναι αυτός ο καινούργιος σερβιτόρος, μάλλον αυτός φταίει για όλα!
– Ναι, αλλά ποιός είναι αυτός; είπε η Δάφνη.
– Όσο έκανα τις βόλτες στο νησί ακολουθώντας τον χάρτη είδα ένα σωρό ταμπέλες που διαφήμιζαν την καινούργια ΨΑΡΟΤΑΒΕΡΝΑ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΤΟΥ ΨΑΡΑ στη Χερσόνησο, ένα χωριό στην άλλη άκρη του νησιού.
– Ααα έτσι... το κάθαρμα, ξεφώνησε ο Θανάσης, ο Μανώλης ήταν προμηθευτής μου για πολλά χρόνια και ξαφνικά, φέτος από την αρχή του καλοκαιριού, σταμάτησε να μου φέρνει ψάρια και εξαφανίστηκε. Τώρα εξηγούνται όλα! Γι αυτό ανέβηκαν οι τιμές ξαφνικά... Χα χα, δεν τον φοβάμαι τον Μανώλη, δεν ξέρει να ψήνει ψάρια αυτός...
Στη λέξη «ψάρια» πάγωσε.
– Και τι θα γίνω τώρα εγώ με όλα αυτά τα ψάρια; καταστράφηκα!
– Γιατί δεν οργανώνουμε μια ΒΡΑΔΙΑ ΨΑΡΙΟΥ και να καλέσουμε όλο το νησί να δουν πόσο νόστιμα ξέρεις να φτιάχνεις τα ψάρια σου; είπε ο Φώτης...
– Ναι και θα αποχαιρετήσουμε έτσι και τον φίλο μας τον Κλουζ που φεύγει αύριο, συμπλήρωσε η Δάφνη...
Ήταν αλήθεια, οι μέρες πέρασαν τόσο συναρπαστικά με όλους αυτούς τους γρίφους, που δεν κατάλαβα πότε έφτασε η μέρα της επιστροφής.
Η ιδέα άρεσε πολύ στον Θανάση και έτσι το βράδυ έστρωσε τραπέζια πάνω σε όλη την παραλία, κάλεσε όλα τα γύρω χωριά, τραγουδιστές και μουσικούς, και έγινε ένα φοβερό ελληνικό γλέντι μέχρι το πρωί!
Σίγουρα αυτές ήταν οι καλύτερες διακοπές που έχω περάσει μέχρι σήμερα!
– Είναι σίγουρο, είπα, ότι κάτι βρωμάει εδώ...
Στο άκουσμα της λέξης «βρωμάει», ο Θανάσης ξέσπασε σε λυγμούς: Αχ τόσα ψάρια τι θα τα κάνω τώρα... καταστράφηκα...
– Στόχος αυτής της επίθεσης, συνέχισα, είναι σίγουρα ο κύριος Θανάσης και η ταβέρνα του που ήταν γνωστή ως η καλύτερη ψαροταβέρνα του νησιού...
Στο άκουσμα της λέξης «ήταν» ο Θανάσης έβγαλε μια φωνή και σωριάστηκε στο πάτωμα λιπόθυμος.
Αμέσως τρέξαμε όλοι να βοηθήσουμε και τον βάλαμε σε μια καρέκλα με τα πόδια ψηλά. Η δάφνη του έκανε αέρα ενώ η μαμά που είχε στην τσάντα της το κατάλληλο πράγμα για κάθε περίσταση, έβγαλε ένα μικρό μπουκαλάκι που μόλις το μύρισε ο κύριος Θανάσης, συνήλθε αμέσως. Σε λιγότερο από ένα λεπτό, κλαψούριζε πάλι καθώς εγώ συνέχιζα...
– Όσα είπε η Δάφνη προηγουμένως είναι σωστά. Κάποιος παγίδευσε τον Θανάση με σκοπό να τον καταστρέψει. Το ερώτημα όμως είναι ποιος...
Σίγουρα είναι ο ίδιος που προσπάθησε να με παραπλανήσει και να με απομακρύνει από τον Πλατύ γιαλό, ώστε να δράσει ανενόχλητος και όσο εγώ έλειπα, παρουσιάστηκε στον Θανάση και του είπε για το γάμο και τον έβαλε να κάνει τόσες προμήθειες... (Απέφυγα να πω τη λέξη ψάρια καθώς φοβόμουνα για μια νέα κρίση του κυρίου Θανάση) και συνέχισα:
– Σίγουρα αυτός ευθύνεται και για το ότι βρισκόμαστε τώρα κλειδωμένοι εδώ και καθώς ο μόνος που λείπει είναι αυτός ο καινούργιος σερβιτόρος, μάλλον αυτός φταίει για όλα!
– Ναι, αλλά ποιός είναι αυτός; είπε η Δάφνη.
– Όσο έκανα τις βόλτες στο νησί ακολουθώντας τον χάρτη είδα ένα σωρό ταμπέλες που διαφήμιζαν την καινούργια ΨΑΡΟΤΑΒΕΡΝΑ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΤΟΥ ΨΑΡΑ στη Χερσόνησο, ένα χωριό στην άλλη άκρη του νησιού.
– Ααα έτσι... το κάθαρμα, ξεφώνησε ο Θανάσης, ο Μανώλης ήταν προμηθευτής μου για πολλά χρόνια και ξαφνικά, φέτος από την αρχή του καλοκαιριού, σταμάτησε να μου φέρνει ψάρια και εξαφανίστηκε. Τώρα εξηγούνται όλα! Γι αυτό ανέβηκαν οι τιμές ξαφνικά... Χα χα, δεν τον φοβάμαι τον Μανώλη, δεν ξέρει να ψήνει ψάρια αυτός...
Στη λέξη «ψάρια» πάγωσε.
– Και τι θα γίνω τώρα εγώ με όλα αυτά τα ψάρια; καταστράφηκα!
– Γιατί δεν οργανώνουμε μια ΒΡΑΔΙΑ ΨΑΡΙΟΥ και να καλέσουμε όλο το νησί να δουν πόσο νόστιμα ξέρεις να φτιάχνεις τα ψάρια σου; είπε ο Φώτης...
– Ναι και θα αποχαιρετήσουμε έτσι και τον φίλο μας τον Κλουζ που φεύγει αύριο, συμπλήρωσε η Δάφνη...
Ήταν αλήθεια, οι μέρες πέρασαν τόσο συναρπαστικά με όλους αυτούς τους γρίφους, που δεν κατάλαβα πότε έφτασε η μέρα της επιστροφής.
Η ιδέα άρεσε πολύ στον Θανάση και έτσι το βράδυ έστρωσε τραπέζια πάνω σε όλη την παραλία, κάλεσε όλα τα γύρω χωριά, τραγουδιστές και μουσικούς, και έγινε ένα φοβερό ελληνικό γλέντι μέχρι το πρωί!
Σίγουρα αυτές ήταν οι καλύτερες διακοπές που έχω περάσει μέχρι σήμερα!
