Αρέσουν στα παιδιά τα φιλιά; Πότε χαίρονται με τα φιλιά και πότε τραβιούνται και κρύβονται μήπως τα πετύχει κανένα. Τότε μένεις με το φιλί στον αέρα, μ’ ένα φιλί που έχασε το στόχο του.
Μες στη μέση της Άνοιξης βιβλία για τα φιλιά, πρώτα φιλιά, ερωτευμένα φιλιά, τρυφερά φιλιά, φιλιά για να πούμε καλημέρα, για να παρηγορήσουμε, για να δείξουμε σε κάποιον πως τον αγαπάμε.
Φιλιά γλυκά σαν χάδι στο μάγουλο
Φιλί στο χέρι -πολύ ευγενικό.
Φιλί στο στόμα: είναι μυστικό!
Αλλά και φιλιά προδοτικά, φιλιά γεμάτα σάλια…
Ένα φιλί εδώ, ένα φιλί εκεί, ένα φιλί για σένα, ένα για μένα.
Αλλά τα πιο πάραξενα φιλιά είναι τα φιλιά μύτη με μύτη, φιλιά ανάλαφρα που λατρεύουν οι μικρές μυτούλες.
Και τα βιβλία μοιάζουν κάπως με τα φιλιά: πότε τα απολαμβάνεις, πότε χάνουν το στόχο τους, πότε σε γεμίζουν σάλια, πότε είναι τρυφερά, πότε γλυκανάλατα. Χρειάζονται το χρόνο τους για να τα εξερευνήσεις, να γνωρίσεις τις πολλές παραλλαγές τους και να τα απολαύσεις. Κάποτε πετυχαίνουν και να σε μεταμορφώσουν!
Και όπως λέει και το τραγούδι: J’ai un bisou rouge pour toi, encore, encore, encore (Η τσουλήθρα, στίχοι και μουσική Αργύρης Μπακιρτζής).
Συνταγή για φιλιά με γεύση φράουλα
Στο πρωινό ή οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, φάε μια φέτα ψωμί ή τσουρέκι αλειμμένη με βούτυρο και μαρμελάδα φράουλα. Αμέσως μετά φίλησε όποιον θες!
![]() |
βιβλία για φιλιά |
Ένα φιλάκι είναι λίγο
Στίχοι: Ίκαρος
Μουσική: Jose Francia
Πρώτη εκτέλεση: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Ένα φιλάκι είναι λίγο, πολύ λίγο,
δύο φιλάκια είναι λίγα, τί να πω,
τρία φιλάκια είναι λίγο, πολύ λίγο,
δώσε μου τέσσερα αν θες να σ’ αγαπώ
Δως μου πολλά φιλιά, αμέτρητα, τρελά
κι εγώ βασίλισσα θα σ' έχω στη καρδιά μου,
μη τσιγγουνεύεσαι, πάντα να σκέφτεσαι
πως τα φιλιά είν' η καλύτερη δουλειά.
(από το: www.stixoi.info)
το bookbook.gr προτείνει

Γονείς ενθαρρύνετε τα παιδιά να διαβάσουν!
Αν και δεν υπάρχουν οδηγίες για να εφαρμόσετε, αν και δεν υπάρχουν θαυματουργές τεχνικές, δείτε εδώ κάποιες προτάσεις που μπορεί να οδηγήσουν ένα παιδί να γίνει αναγνώστης.
το αγαπήσατε
Συνηθίζουμε να ταξινομούμε ό,τι μετριέται στην πεζή όψη της ζωής, της χωρίς φαντασία, της απομαγευμένης ζωής.
Η Μαρία Αγγελίδου στο βιβλίο της Τα Αμέτρητα ταλαντεύεται για λίγο, αλλά δεν χάνει την ισορροπία της και γρήγορα μετατρέπει το μέτρημα σε κάτι που δεν απαντάει στην ερώτηση «πόσα έχεις;» αλλά στην ερώτηση «τι θέλεις να μετρήσεις;».
Διαβάστε περισσότερα