...«Του Μπάστιαν Μπαλτάζαρ Μπουξ το πάθος ήταν τα βιβλία. Όποιος δεν ξενύχτησε με κοκκινισμένα αυτιά κι ανάκατα μαλλιά, πεσμένος με τα μούτρα σ’ ένα βιβλίο και δε διάβασε ξεχνώντας τον κόσμο γύρω του και μη νοιώθοντας την πείνα και το κρύο- Όποιος δεν έχει διαβάσει κρυφά με το φως του κλεφτοφάναρου κάτω από τα σκεπάσματά, επειδή ο πατέρας ή η μητέρα του ή κανένα άλλο καλοπροαίρετο πρόσωπο του ’σβηνε το φως, με την αιτιολογία ότι είναι πια ώρα για ύπνο και ότι το πρωί πρέπει να σηκωθεί νωρίς...

Όποιος δεν έχει χύσει δάκρυα πικρά, ούτε κρυφά ούτε φανερά, επειδή η θαυμαστή ιστορία του τελείωσε κι ήρθε η ώρα ν’ αποχωριστεί τα πρόσωπα που μαζί τους έζησε τόσες περιπέτειες, που τ’ αγάπησε και τα θαύμασε, πρόσωπα που γι’ αυτά ανησύχησε και έθρεψε ελπίδες και τώρα, χωρίς τη συντροφιά τους, η ζωή φαίνεται αδειανή και χωρίς νόημα
Όποιος δε γνώρισε τίποτε απ’ όλα αυτά από προσωπική του πείρα, ε…, αυτός είναι πολύ πιθανό να μην κατανοήσει αυτό που έκανε ο Μπάστιαν». 

«Ιστορία χωρίς τέλος», σελ.16,17

Της Καταλίνας Μαυροειδή

Να σας πω γιατί διάλεξα αυτό το βιβλίο
Μου αρέσουν πολύ τα μεγάλα βιβλία, αυτά που τα παιδιά φοβούνται και δε διαλέγουν εύκολα για να διαβάσουν. Αυτά τα «τρομαχτικά» βιβλία κρύβουν τις πιο μεγάλες αγωνίες που κρατούν τον αναγνώστη σε εγρήγορση μέχρι το τέλος.
Δεν νομίζω ότι τα φοβάστε πια!

Ο Μίχαελ Έντε είναι από τους πιο θαυμαστούς παραμυθάδες που έχω γνωρίσει και που θα ήθελα να γνωρίσει κάθε παιδί.

Όμως πραγματικός λόγος, πέρα από τις προσωπικές μου προτιμήσεις, είναι η αναζήτηση των ενδιαφερόντων των παιδιών. Η δυσκολία της αναζήτησης ενός ωραίου βιβλίου ήταν περσινή όταν σας είχα στην Α΄ δημοτικού. Είχα προσπαθήσει πολύ να βρω ένα βιβλίο που θα μου μιλούσε για εσάς. Μια μέρα σας ρώτησα και θυμάμαι ότι οι περισσότεροι θέλατε να σας διαβάσω τη Μόμο επειδή είχατε δει στο νηπιαγωγείο μία παράσταση. Μου φαινόταν και ακόμα μου φαίνεται πολύ δύσκολο για αυτή την ηλικία αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου γεννήσει μία τάξη.

Δεν μπορούσα να βρω τι βιβλίο να σας διαβάσω όταν μια μέρα με φώναξε από τη βιβλιοθήκη μου, ο μηχανοδηγός Λουκάς και βέβαια και ο αγαπημένος μας Τζιμ Κνοπφ!
Δεν το σκέφτηκα περισσότερο, αυτό το βιβλίο ήταν το εισιτήριο στη Χώρα της περιπέτειας, της αγωνίας και της φαντασίας.
Καταπληκτικό βιβλίο, το ζήσαμε και απολαύσαμε κάθε στιγμή του!

Όταν ξεκινήσαμε, στη β´δημοτικού, θέλατε να διαβάσουμε τη συνέχεια, την οποία δεν είχα και ήταν πολύ δύσκολο να τη βρω. Κάποιος, ξέρουμε ποιος, το βρήκε κατά τα μέσα της χρονιάς!

Μόνο με μια ιστορία χωρίς τέλος θα μπορούσα να σας μαγέψω!
Η ανάγνωση του βιβλίου ήταν ένα πανέμορφο ταξίδι που ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 2019 στην τάξη. Κάθε πρωί μετά τη 10λεπτη ανάγνωση βιβλίων ελεύθερης επιλογής σας, ακολουθούσε η ανάγνωση του κοινού μας βιβλίου.
Προκειμένου να συνεχίσω την ανάγνωση, εσείς αναλαμβάνατε να αφηγηθείτε τι έχει γίνει. Και κάπως έτσι, ξεκινούσε η μέρα μας. Κάθε Δευτέρα για ένα 40λεπτό πηγαίναμε στη βιβλιοθήκη και καθισμένοι στον κύκλο, οκλαδόν, σας διάβαζα και με ακούγατε προσεκτικά.
Στο τετράδιο με τις λευκές σελίδες, το οποίο είχαμε ονομάσει «τετράδιο ιστορίας χωρίς τέλος», ζωγραφίζατε σκηνές και ήρωες που σας άρεσαν. Στις ζωγραφιές βάζατε τίτλο και αφού τις φωτοτυπούσα έγχρωμες,στο διάλειμμα φτιάχνατε, όσοι και όσες θέλατε, το βιβλίο «ιστορία χωρίς τέλος» της τάξης.

Αρκετές ήταν οι φορές που καταπληκτικές περιγραφές του αγαπημένου μας συγγραφέα Μίχαελ Έντε, με παρακινούσαν να τις επεξεργαστούμε περισσότερο.
Οι εργασίες που προέκυπταν ήταν περιορισμένες και αφορούσαν την καλύτερη κατανόηση κάποιου αποσπάσματος το οποίο ζωγραφίζατε ή την ανάγνωση ποιημάτων του κειμένου. Προσπαθούσα να μη συνδέεται το λογοτεχνικό βιβλίο με γλωσσικές ασκήσεις, για να το απολαμβάνουμε καλύτερα.
Όταν, όμως στις 11 Μαρτίου του 2020 η ημερομηνία στο ταμπλό της τάξης έμεινε παγωμένη και μια εντελώς νέα καθημερινότητα επιβλήθηκε εξ ανάγκης, όλα όσα απέφευγα, έγιναν αναγκαία.
Το βιβλίο έγινε η βασική μας πηγή, ευτυχώς ανεξάντλητη,για να καλύψουμε την απόσταση μεταξύ μας, να συνδεθούμε δυνατά με κάτι το οποίο μας μαγεύει και μας δίνει έμπνευση.

Ξεκίνησα να σας ηχογραφώ τα κεφάλαια μοιρασμένα ανά ημέρα έτσι ώστε να τα ακούτε καθημερινά. Για κάθε ηχογράφηση, έβρισκα ένα απόσπασμα το οποίο το αντέγραφα στον υπολογιστή και πρόσθετα ασκήσεις κατανόησης του κειμένου και εμπέδωσης γραμματικών και ορθογραφικών στόχων. Αντιγράφατε, ζωγραφίζατε αποσπάσματα, ηχογραφούσατε τις αναγνώσεις σας και τις αφηγήσεις σας, γράφατε συνέχειες ή ερμηνεύατε τη συμπεριφορά του Μπάστιαν, του Ατρέγιου κι άλλων ηρώων. Όλα όσα σας ζητούσα μου τα στέλνατε και εγώ έβρισκα τρόπους να τα μοιραστούμε, να ακούσετε και να δείτε τι έφτιαξαν οι συμμαθήτριες και οι συμμαθητές σας πολύ πριν μπούμε και εμείς στα zoomερά τηλεμαθήματα.

Γιατί τι άλλο είναι το σχολείο από αυτή τη φοβερή δυνατότητα μοιράσματος και ανταλλαγής απόψεων;

Μετά το Πάσχα ξεκινήσαμε να βλεπόμαστε καθημερινά μέσα από την οθόνη. Προσπαθούσαμε να συνδεόμαστε πιο νωρίς για το δεκάλεπτο ανάγνωσης και αφού είχατε ακούσει το πρωί ή το προηγούμενο βράδυ το απόσπασμα του κεφαλαίου που σας είχα διαβάσει, το συζητούσαμε. Θα ´θελα πολύ να έχω κρατήσει κάτι από όλες αυτές τις κουβέντες που κάναμε και τις σκέψεις που είχατε. Ο Μπάστιαν γινόταν όλο και πιο εγωιστής και εσείς θυμώνατε μαζί του. Κι εγώ το ίδιο, ένιωθα!

Δύο κεφάλαια πριν τελειώσει το βιβλίο, αποφάσισα να σας το διαβάζω ζωντανά στις ζουμερές συναντήσεις της Δευτέρας. Καθόμουν στον καναπέ και όλο το πρωινό σας διάβαζα και εσείς ακούγατε ζωγραφίζοντας. Είναι από τις πολύ όμορφες εμπειρίες που ζήσαμε αυτό το διάστημα.
Θα βιντεοσκοπούσα τα δεκάλεπτα ανάγνωσης που σχεδόν όλοι καθόμασταν μέσα στην ησυχία του πρωινού, με τα πουλάκια να τιτιβίζουν και διαβάζαμε.
θα έβαζα να ακούσουμε όλες τις φοβερές ηχογραφήσεις σας και τις στιγμές που παρατηρούσαμε τις λεπτομέρειες κάθε ζωγραφιάς.

Το κείμενο αυτό αφορά το αρχείο που ακολουθεί και έτσι δεν μπορώ να επεκταθώ σε όλα τα ωραία πράγματα που κάναμε. Ήταν μια πολύ δημιουργική περίοδος στην οποία ζήσαμε μοναδικές εμπειρίες. Ήταν σχολείο! Το αρχείο των ηχογραφήσεων το έχετε και το έχω φυλάξει στα αγαπημένα μου. Ακολουθούν τα αποσπάσματα που διαλέξατε, ζωγραφιές και ποιήματα.

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΕΔΩ!

Εύχομαι στη «φωλιά» σας, να διαβάζετε βιβλία, να σας μαγεύουν και σας ταξιδεύουν όπως τον Μπάστιαν στη σοφίτα του σχολείου.

Τι θα ήταν η ζωή, χωρίς ιστορίες;