Normal 0 false false false EL X-NONE X-NONE MicrosoftInternetExplorer4

Πάντα αναρωτιόμουν γιατί τα τζιτζίκια θεωρούνται τεμπέλικα, αφού κάνουν μουσική, γιατί πρέπει να θεωρείται εργασία μόνο η δουλειά που κάνουν τα μυρμήγκια.
Μέχρι που διάβασα την ιστορία του Φίλιππου, του ποντικού που δημιούργησε ο Λέο Λεόνε και που το καλοκαίρι, ενώ τα υπόλοιπα ποντίκια μαζεύουν και σωριάζουν στη φωλιά τους προμήθειες για να μην πεινάσουν τον Χειμώνα, εκείνος μαζεύει ηλιαχτίδες για τις κρύες χειμωνιάτικες μέρες, χρώματα γιατί ο Χειμώνας είναι γκρίζος, λέξεις γιατί οι χειμωνιάτικες μέρες είναι μακριές και ατελείωτες «και δεν θα ’χουμε τι να λέμε».
Τον Χειμώνα, όταν κάποτε οι τροφές τελειώνουν, τα ποντικάκια αναζητούν τις προμήθειες του Φίλιππου. Είναι η ώρα να ανακαλύψουν τη ζεστασία και τα πολλά χρώματα της ποίησης:

«Ποιος σκορπάει νιφάδες και ποιος λιώνει το χιόνι;
Τον καιρό ποιος ζεσταίνει; Ποιος τον κρυώνει;
Τον Ιούνη τετράφυλλα τριφύλλια ποιος σπέρνει;
Ποιος σβήνει τη μέρα και τη νύχτα ποιος φέρνει;»

Φαντάζομαι λοιπόν μια γραμμή, μια κόκκινη κλωστή που ξεκινάει από τον παλιό, χιλιοειπωμένο μύθο του τεμπέλη τζίτζικα και φτάνει στην ιστορία του Φίλιππου.
Διαβάζω τις δυο ιστορίες μαζί κι έχω ανάγκη τις ηλιαχτίδες, τα χρώματα και τις λέξεις.
Τα τζιτζίκια δίνουν το ρυθμό και τον ήχο στο καλοκαίρι μας, γεμίζουν τις μπαταρίες μας με το τραγούδι τους και η ανάμνησή τους το χειμώνα ανοίγει μια χαραμάδα στο μυαλό μας, μιας ζωής γεμάτης μαγεία.
Γιατί, αλήθεια,...

βιβλία για τζιτζίκια και ποντίκια

τυπώστε την αφίσα (PDF)