Αγαπητέ Χανς Κρίστιαν,

Πήρα το βραβείο σου!

Περιττό να πω πόσο χαρούμενη είμαι.

Τα παραμύθια σου είναι μέρος της ζωής μου απ’ όταν ήμουν μικρό κορίτσι. Γελούσα κι έκλαιγα μ’ αυτά, όταν ήμουν 9 χρονών και ακόμη με εμπνέουν . Έτσι ένοιωσα περήφανη όταν τον Απρίλη μου είπαν τα νέα.

Αργότερα όμως τρομοκρατήθηκα. Ήξερα ότι έπρεπε να πετάξω μέχρι το Όσλο. Όπως ξέρεις, στις μέρες μας πετάμε με αεροπλάνα, όχι πια με τα δικά μας φτερά. Μου λένε, πως η Νορβηγία είναι μια όμορφη και θαυμαστή χώρα, αν και είναι δύσκολο να βρεις αλκοολούχα ποτά. Παρόλα αυτά φοβήθηκα περισσότερο για το λόγο που θα πρέπει να εκφωνήσω. Στα αγγλικά. Η προφορά μου είναι χάλια. Χειρότερη από τη δική σου όταν διάβασες την ιστορία σου για το ασχημόπαπο στον Τσάρλς Ντίκενς στο Λονδίνο, θυμάσαι; Είναι λίγο περίεργο και αγχωτικό να βγάλω ένα λόγο στα αγγλικά, όταν τα καλύτερά μου βιβλία δεν είναι μεταφρασμένα σ’ αυτή τη γλώσσα. Η διεθνής επιτροπή διάβασε τα έργα μου στα γερμανικά, τα ιαπωνικά και τα δανέζικα· ίσως να εκνευρίστηκαν. Το ολλανδικό τμήμα IBBY (Διεθνής οργάνωση βιβλίων για τη νεότητα) έλεγε: «Ω! Είναι πολύ δημοφιλής στην Ολλάνδία» «Έτσι είναι και το ποδόσφαιρο» απάντησε η επιτροπή, «αλλά, επειδή είναι υποψήφια από το 1960 θα πάρουμε το ρίσκο». Κι έτσι έκαναν.

Αγαπητέ Χανς, ήμουν ένα ασχημόπαπο για πολύ καιρό και τώρα είμαι ένα γέρος, άσχημος κύκνος. Αλλά παρόλα αυτά κύκνος.

Δική σου πάντα με εκτίμηση