Η παιχνιδιάρικη, βαθυστόχαστη γραφιστική δουλειά του Serge Bloch εμφανίζεται τακτικά όχι μόνο σε παιδικά βιβλία αλλά και σε έντυπα μεγάλης κυκλοφορίας στη Γαλλία και στην Αμερική.
Το 2005 βραβεύτηκε με το χρυσό μετάλλιο του αμερικανικού συλλόγου εικονογράφων.
Ο Bloch έχει εικονογραφήσει πάνω από διακόσια βιβλία στη Γαλλία, όπου είναι και καλλιτεχνικός διευθυντής ενός μεγάλου εκδοτικού οίκου παιδικών βιβλίων και περιοδικών.
«Για μένα», λέει «το να δουλεύω για παιδιά ή για ενήλικες φτιάχνοντας βιβλία, εφημερίδες ή διαφημίσεις είναι το ίδιο πράγμα –να διασκεδάζω διασκεδάζοντας του μελλοντικούς αναγνώστες. Δεν είμαι αφηγητής, δεν λέω παραμύθια. Απλά σχεδιάζω πράγματα, ανθρώπους, στιγμές... αυτά που έχω παρατηρήσει.
Το να σχεδιάζεις καλά χρειάζεται μεγάλη παρατηρητικότητα, μια ικανοποιητική εκπαίδευση (τρία χρόνια σε σχολή Καλών Τεχνών αρκούν) και μια ζωή για να ξεχάσεις αυτά που έχεις μάθει. Για να δημιουργείς, χρειάζεται να παραμένεις παιδί. Τα παιδιά γεννιούνται δημιουργοί. Η δημιουργικότητα είναι μια κανονική γλώσσα γι’ αυτά. Ως ενήλικες χάνουμε πολλά από τα χαρίσματά μας.
Ο Bloch περιγράφει το χιούμορ «ως ένα θαυμαστό τρόπο επικοινωνίας». «Χαίρομαι και προσπαθώ να φτιάχνω πνευματώδεις δουλειές· μια ταπεινή μορφή τέχνης. Καμιά σχέση με την τέχνη με κεφαλαίο Τ. Πιστεύω πως κάποτε θα ιδρυθεί ένα μουσείο της Ταπεινής Τέχνης, μικρότερο από τα μεγάλα μουσεία της τέχνης, όπου θα μπορούμε να θαυμάζουμε δουλειές εικονογράφων γνωστών και όχι τόσο γνωστών.
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του στο www.sergebloch.net
Βιβλία στα ελληνικά με εικονογράφηση του Serge Bloch |
Ένα ζαβολιάρικο ρομπότ |
Τα ζιζάνια πάνε δυο δυο! |
Ο μικρός Αντρέας ψάχνει τη μαμά του |
το bookbook.gr προτείνει

Γονείς ενθαρρύνετε τα παιδιά να διαβάσουν!
Αν και δεν υπάρχουν οδηγίες για να εφαρμόσετε, αν και δεν υπάρχουν θαυματουργές τεχνικές, δείτε εδώ κάποιες προτάσεις που μπορεί να οδηγήσουν ένα παιδί να γίνει αναγνώστης.
το αγαπήσατε
Συνηθίζουμε να ταξινομούμε ό,τι μετριέται στην πεζή όψη της ζωής, της χωρίς φαντασία, της απομαγευμένης ζωής.
Η Μαρία Αγγελίδου στο βιβλίο της Τα Αμέτρητα ταλαντεύεται για λίγο, αλλά δεν χάνει την ισορροπία της και γρήγορα μετατρέπει το μέτρημα σε κάτι που δεν απαντάει στην ερώτηση «πόσα έχεις;» αλλά στην ερώτηση «τι θέλεις να μετρήσεις;».
Διαβάστε περισσότερα