Το όνομα του Χοάν Μιρό (1893-1983), έχει συνδεθεί συχνά με την εικόνα ενός ναΐφ ζωγράφου, ο οποίος μάλιστα έχει κατηγορηθεί ουκ ολίγες φορές για την κραυγαλέα και επιδεικτική "ευκολία" της ζωγραφικής του. Οι μικροσκοπικές μορφές που εμφανίζονται στους πίνακές του και παραπέμπουν σε "παιδικό χέρι" αντιμετωπίζονται από πολλούς σαν ένα παιχνίδι, ένα καλαμπούρι. Ωστόσο, καμιά ερμηνεία δεν είναι, ενδεχομένως, πιο επιφανειακή από αυτή, ούτε και απέχει περισσότερο από την ουσιαστική κατανόηση ενός καλλιτέχνη του δικού του διαμετρήματος.
Σε ό,τι αφορά την ιστορία της μοντέρνας τέχνης, ο Μιρό αντιπροσωπεύει όντως κάτι το εξαιρετικό, καθώς δύσκολα εντάσσεται σε κάποιο συγκεκριμένο κίνημα. Πάντως, μάλλον στις τάσεις που εκφράζει ο σουρεαλισμός (ή, πιο σωστά, η υπερ-ρεαλιστική κοσμοαντίληψη) θα μπορούσαμε, πιθανότατα, να κατατάξουμε έναν καλλιτέχνη το έργο του οποίου αντιμάχεται εξ ορισμού κάθε ταξινόμηση.
