«Η Μαριόν στ΄ ασημένια νησιά και στα κόκκινα δάση» είναι ένα παραμύθι με ξωτικά, νάνους, γίγαντες, θαλάσσια κήτη και ζώα που δεν είναι ούτε θαλάσσια ούτε κήτη. Είναι ένα μαγικό ταξίδι στον κόσμο, όπου κανένας δεν μπορεί ποτέ να χαθεί, αφού όλοι οι δρόμοι οδηγούν κάπου κι έπειτα κάπου αλλού: ένα ταξίδι στους μύθους, στα βιβλία, στα όνειρα και στη Μέση της Γης, εκεί που το καλοκαίρι διαρκεί για πάντα.
Στις ιστορίες του βιβλίου έχουν χρησιμοποιηθεί στίχοι και τίτλοι από τραγούδια των Beatles.
Η Μαριόν είναι ένα κοριτσάκι που µοιάζει µε αγοράκι, αλλά όχι πολύ· ζει µε τον µπαµπά της -που µαγειρεύει ωραία φαγητά- και τη µαµά της -που όλο ακούει τραγούδια των Beatles- σ' ένα σπίτι σ' ένα βόρειο, ασηµένιο νησί. Στο σπίτι αυτό -που βρίσκεται στην όχθη του ωκεανού- µένει (µέσα στο ρολόι του τοίχου) ένας νάνος ευγενικής καταγωγής, ένα µαλλιαρό και καλόκαρδο σκυλί κι ένα πολύ γλυκό µωρό που χτυπάει παλαµάκια µε τα ποδαράκια του. Δίπλα, µένει η Πούπε, ένα άλλο κοριτσάκι που πηδάει µέσα σε ζωγραφιές κι έτσι ταξιδεύει σε χώρες τροπικές, µε τιρκουάζ πισίνες και παγωμένες λεμονάδες. Η Μαριόν στ' ασηµένια νησιά και στα κόκκινα δάση είναι ένα ταξίδι στον κόσµο και στα όνειρα, µια γνωριµία µε τα πλάσµατα της φαντασίας και µε τις θεσπέσιες µουσικές που παραµονεύουν. Επίσης, είναι µια µεγάλη βουτιά, ένα σπλας στη µυθολογία και στα παραµύθια όλων των χωρών µαζί, αφού οι χώρες δεν είναι ξεχωριστές κι αφού όλοι οι δρόµοι οδηγούν κάπου κι έπειτα κάπου αλλού. Η Μαριόν παίρνει τους απίθανους αυτούς δρόµους κι ούτε φοβάται µήπως χαθεί ούτε τίποτα, και µετά από πολλές περιπέτειες φτάνει στη µέση της Γης, και στο καλοκαίρι που ποτέ δεν τελειώνει· στη διαδροµή, συναντάει ξωτικά και ζώα, τζίνια, πνεύµατα και τέρατα, νάνους που μιλάνε αλλόκοτες γλώσσες, τρελούς θεατρίνους, ηλιοτρόπια που χαχανίζουν και μάγισσες που γελάνε φριχτά µες στη νύχτα...
