Έτρεχες μέχρι το τέρμα της προβλήτας και πηδούσες και φώναζες Ταξίδι στο Βυθό της Θάλασσας, κι όποιος προλάβαινε να πει τις περισσότερες λέξεις πριν αγγίξει το νερό, νικούσε. Δεν νίκησε ποτέ κανένας. Μια φορά έφτασα μέχρι το "της", αλλά ο Κέβιν, ο διαιτητής, είπε πως ο ποπός μου είχε βουτήξει στο νερό, πριν τελειώσω το "βυθό". Ρίχναμε πέτρες ο ένας στον άλλον, για να χάσουμε.
Ρόντυ Ντόυλ, Πάντυ Κλάρκ, Χα Χα Χα, Νεφέλη.

Υπάρχουν τα βιβλία που αφηγούνται παιχνίδια παιδιών, παιχνίδια που οι κανόνες τους πηγάζουν από τη φαντασία τους και που δημιουργούν κόσμους, βιβλία που η αξία τους βρίσκεται στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού που αναδεικνύουν. Αφηγούνται την παιδική ηλικία.

Μια φορά κι έναν καιρό, σ' ένα σπίτι στην οδό Αιγύπτου, ζούσε ένας λαγός που ήταν φτιαγμένος ολόκληρος σχεδόν από πορσελάνη. Είχε πορσελάνινα χέρια και πορσελάνινα πόδια, πορσελάνινες πατούσες και πορσελάνινο κεφάλι. Από πορσελάνη ήταν και το υπόλοιπο σώμα του, όπως και η μύτη του. Τα χέρια και τα πόδια του ήταν συναρμολογημένα και ενωμένα με σύρμα στις αρθρώσεις, για να λυγίζει τους αγκώνες και τα γόνατά του και να μπορεί να κινείται. Τα αφτιά του ήταν φτιαγμένα από πραγματική λαγουδίσια γούνα. Κάτω από τη γούνα είχε χοντρά σύρματα, για να μπορούν να στήνονται τ' αφτιά του ανάλογα με τη διάθεσή του - αλλιώς όταν βαριόταν, αλλιώς όταν ήταν κουρασμένος, αλλιώς όταν καμάρωνε. Από γούνα ήταν φτιαγμένη κι η ουρίτσα του, αφράτη, απαλή και καλοσχηματισμένη.
Kate DiCamillo, Το θαυμαστό ταξίδι του Έντουαρντ, Μοντέρνοι Καιροί.

Υπάρχουν και βιβλία όπου τα παιχνίδια-αντικείμενα αφηγούνται την ιστορία τους, τη δικιά τους μυστική και μαγική ζωή, όταν ζωντανεύουν τη νύχτα, όταν καταλήγουν σε μια κούτα σ' ένα πατάρι ή χάνονται πάνω στο παιχνίδι και ξεχνιόνται.