Ζουζούνια

Όταν έπαιρνα τον τραχύ, κόκκινο δρόμο που τραβούσε από τη Βύρα στους αγρούς και στα δάση, […] η ζωηράδα και η φωτεινότητα της μέρας ήταν σαν ρίγος συμπάθειας ολόγυρά μου.

 Ολόδροσες, μελαχρινές πεταλούδες του είδους Erebia ligea, από αυτές που εμφανίζονται μόνο ανά διετία περνούσαν φευγαλέα ανάμεσα στα έλατα ή φανερώνανε τα κόκκινα σημάδια και τα τετραγωνισμένα κρόσσια τους ενόσω λιαζόντουσαν στη φτέρη, στην άκρη του δρόμου. Χοροπηδώντας πάνω από το γρασίδι, ένας τοσοδούλης Aphantopus hyperanthus, ο λεγόμενος Hero, ξέφευγε από το δίχτυ μου. Κάμποσες νυχτοπεταλούδες πετούσαν ακόμη – φανταχτερές ερωμένες του ήλιου που πετάνε από ανθό σε ανθό σαν χρωματιστές μύγες ή ξαγρυπνισμένοι αρσενικοί που ψάχνουνε κρυμμένα θηλυκά, όπως εκείνος ο κοκκινοτρίχης Βόμβυξ δρυός (bombyx quercus), που ρίχνεται στη  λόχμη.[…]

Όλα μου ήταν οικεία, αλλά κάθε στιγμή κάτι ιδιαίτερο μπορούσε να μου κόψει την ανάσα. Θυμάμαι τη μέρα που έφερνα προσεχτικά το δίχτυ μου όλο και πιο κοντά σε  μια ασυνήθιστη Thecla, που στεκόταν φινετσάτη σ’ ένα κλαδάκι. Το άσπρο W στο σοκολατί κάτω μέρος των φτερών φαινόταν καθαρά. Είχε κλειστά  τα φτερά και τα δύο κατώτερα τρίβονταν μεταξύ τους κάνοντας μια παράξενη κυκλική κίνηση – τριζοβολώντας χαρμόσυνα, κατά πάσα βεβαιότητα, αλλά σε τόνο τόσο ψηλό, που δεν τον έπιανε το ανθρώπινο αυτί. Το συγκεκριμένο αυτό είδος καιρό το αναζητούσα και, με το πού βρέθηκα αρκετά κοντά, χτύπησα. […] Τη μέρα εκείνη κανένας (εκτός από τον τότε εαυτό μου) δεν μπορούσε να με δει τη στιγμή που τίναζα το δίχτυ κι έπεφτε από μέσα μόνο ένα κλαράκι, τίποτ’ άλλο∙ κι απόμεινα να κοιτάζω μια τρύπα στο τουλπάνι.

Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, Μίλησε, μνήμη, μτφ. Γιώργος Βάρσος, Πατάκης

Το κείμενο αυτό περιγράφει το πάθος ενός παιδιού για το κυνήγι πεταλούδων. Το παιδί μεγαλώνοντας, χωρίς να χάσει ποτέ το πάθος του για τις πεταλούδες έγινε ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ου αιώνα! Στα κείμενά του αποτυπώνεται η ικανότητά του να παρατηρεί τα μικροσκοπικά πλάσματα και να μεγεθύνει τους ανεπαίσθητους ήχους τους.
Ο Δαρβίνος ήταν ένα άλλο παιδί που είχε πάθος με τα ζουζούνια και την παρατήρησή τους.
Σήμερα τα παιδιά μεγαλώνουν όλο και λιγότερο κοντά στη φύση.
Όσο απομακρυνόμαστε από τη φύση, τόσο ωραιότερα και απολαυστικά βιβλία γράφονται για αυτήν.
Είναι σημαντικό τα παιδιά να ανατρέχουν στα βιβλία αυτά όσο και το να περνάνε μια μέρα παρατηρώντας τη φύση γύρω τους.
Ο Τομ Σώγερ ήταν ένας δεινός παρατηρητής της φύσης και στις τσέπες του πάντα υπήρχε κανένα ψόφιο σκαθάρι για ανταλλαγή.

Αυτή την Άνοιξη περπατήστε, παρατηρήστε, μυρίστε, ακουμπήστε, αναγνωρίστε τη φύση γύρω σας. Τα έντομα είναι ένας συναρπαστικός κόσμος χρωμάτων, σχημάτων, ήχων που σας περιμένει. Τα βράδια τα βιβλία θα σας βοηθήσουν να ταξινομήσετε τα ευρήματα σας αλλά και να διαβάσετε ιστορίες: από το εργατικό μυρμήγκι και τον τεμπέλη τζίτζικα, την ακούραστη αράχνη ως τη μεταμόρφωση της Ντόροθυ Σνοτ.

βιβλία για τα έντομα

τυπώστε την αφίσα (PDF)